Informacje o budynku Budynek Szkoły Języków Obcych

Budynek wzniesiony ok.1848 r. razem z Pałacem Uruskich-Czetwertyńskich (ASA) jako jego południowo-wschodnia oficyna. Pełniła ona funkcję mieszkalną aż do II wojny światowej. Po upadku Powstania Warszawskiego w 1944 r. niemieccy okupanci spalili zabudowania zespołu pałacowego, ale ta oficyna jako jedyna ocalała nieuszkodzona i nadawała się do użytkowania. Z tego powodu budynku nie rozebrano, podczas gdy bezpośrednio sąsiadujące z nim wypalone mury północnego narożnika oficyny zostały usunięte. Stąd dość niecodzienna sytuacja budowli-ostańca, którego północna, dawniej ślepa ściana, podparta jest przyporamii, między którymi wybito okna. W latach 1966-1967. przeprowadzono przebudowę oficyny dostosowując jej wnętrze do funkcji dydaktycznych. Budynek swą prostą, utylitarną formą dość wyraźnie odstaje od reszty zabudowy terenu uniwersyteckiego.

Po wojnie oficyna użytkowana była przez Instytut Anglistyki, obecnie mieści się w nim Szkoła Języków Obcych.