Agroklimatologia - ćwiczenia

fakultatywne

Student powinien mieć podstawową wiedzę z agroklimatologii.

w sali

Główne cele ćwiczeń to zapoznanie studentów z najważniejszymi metodami opracowań agroklimatycznych oraz doskonalenie umiejętności stosowania tych metod w praktyce.

Celem zajęć jest praktyczne opanowanie przez studentów metod stosowanych w agroklimatologii, w większości znanych im od strony teoretycznej z wykładu Agroklimatologia. W ramach poszczególnych ćwiczeń wprowadzeniem jest przedstawienie danej metody opracowania agroklimatycznego, ze szczególnym uwzględnieniem celu opracowania, zarówno badawczego, jak i aplikacyjnego. Studenci poznają różne metody pracy i wykorzystują różne materiały badawcze: materiały kartograficzne, bazy danych pomiarowych, opracowania dotyczące warunków środowiskowych wybranych miejsc. Część ćwiczeń jest wykonywana w pracowni komputerowej i służy ocenie kondycji roślin uprawnych z wykorzystaniem metod teledetekcyjnych.

Najważniejsze tematy zajęć

1. Prezentacja typowych metod opracowań agroklimatycznych i wskaźników stosowanych w tego typu pracach.

2. Praktyczne ćwiczenia z zakresu stosowania metod badawczych i obliczania typowych wskaźników wykorzystywanych w ocenie warunków opadowych na potrzeby rolnictwa.

3. Ćwiczenia z zakresu oceny warunków klimatycznych Polski na potrzeby rolnictwa.

4. Ćwiczenie umiejętności oceny przydatności lokalnych warunków środowiskowych, w tym klimatycznych, na potrzeby rolnictwa.

5. Ocena kondycji roślin uprawnych z wykorzystaniem metod teledetekcyjnych.

Metody dydaktyczne

Poszczególne etapy ćwiczeń składają się z: prezentacji poznawanej metody/metod badań, dyskusji dotyczącej założeń, celów, zalet i wad poszczególnych metod, pracy studenta nad zastosowaniem wybranej metody lub wybranych metod w praktyce, dyskusji wyników.

Praca własna studenta polega na opanowaniu omawianych metod. Znaczna część tej pracy realizowana jest bezpośrednio na zajęciach, ale w ramach pracy własnej po zajęciach student powinien poszerzać swą wiedzę na temat metod badawczych agroklimatologii, korzystając przy tym z podanej literatury i innych źródeł wiedzy oraz danych. Wskazane jest też korzystanie z konsultacji z wykładowcą.

Atlas klimatycznego ryzyka upraw w Polsce (praca zbiorowa pod red. C. Koźmińskiego), 2001, Akademia Rolnicza w Szczecinie, Uniwersytet Szczeciński, Szczecin.

Bac S., Koźmiński C., Rojek M., 1998, Agrometeorologia, PWN Warszawa.

Kędziora A., 1995, Podstawy agrometeorologii, PWRiL Poznań.

Koźmiński C., Michalska B., 1999, Ćwiczenia z agrometeorologii, Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa.

Molga M., 1980, Meteorologia rolnicza, PWRiL Warszawa.

Radomski C., 1977, Agrometeorologia, PWN Warszawa.

Wiedza

Absolwent zna kierunki badawcze i metody badań agroklimatologii.

Absolwent zna rolę i znaczenie warunków środowiskowych, zwłaszcza klimatycznych, w działalności rolniczej.

Absolwent ma rozszerzoną wiedzę na temat cech klimatu Polski ważnych dla rolnictwa.

Umiejętności

Absolwent potrafi wykorzystywać typowe metody badawcze stosowane w agroklimatologii.

Absolwent potrafi wybrać i zastosować optymalne metody analizy i prezentacji wybranych zagadnień z zakresu agroklimatologii.

Absolwent potrafi opracować diagnozę lokalnych warunków klimatycznych ważnych dla rolnictwa.

Kompetencje społeczne

Absolwent jest gotów do poszerzania kompetencji zawodowych i aktualizacji wiedzy z zakresu agroklimatologii.

Zaliczenie na podstawie wyników zadań wykonywanych w trakcie semestru.

Brak