Wprowadzenie do metod badań humanistycznych

obowiązkowe

w sali

Przedmiot ma na celu autorskie wprowadzenie w najnowsze metody trans- i interdyscyplinarnych badań humanistycznych z obszaru tzw. zwrotu przestrzennego oraz geografii człowieka (humanistycznej). Omówione zostaną najnowsze metody związane z zastosowaniem idei laboratorium humanistycznego, humanistyki zaangażowanej, krytycznej i afirmatywnej (etnografia wielostanowiskowa i wizualna, historia mówiona, memory studies, gender studies, new childhood studies, soundscape/soundstudies, geokrytyka, ekokrytyka), jak również nawiązujące do geosemiotyki, geografii czasu, geobiografii oraz percepcji przestrzeni – wykorzystywane w badaniach miasta.

Przedmiot ma na celu autorskie wprowadzenie w najnowsze metody trans- i interdyscyplinarnych badań humanistycznych z obszaru tzw. zwrotu przestrzennego oraz geografii człowieka (humanistycznej). Metody humanistyczne pokazane zostaną zarówno jako narzędzia do badania mediów miejskiego doświadczenia kulturowego, róż-nych form jego medialnych reprezentacji oraz performatywnego wytwarzania miasta i jego kapitału symbolicznego (narratywizacja przestrzeni i miejskie narracje, miejsce pamięci i pamięć kulturowa, tożsamość miejsca, formy konceptualizowania i konstruowania miasta w różnych mediach). Omówione zostaną najnowsze metody humanistyki zaangażowanej, krytycznej i afirmatywnej (etnografia wielostanowiskowa i wizualna, historia mówiona, memory studies, gender studies, new childhood studies, soundscape/soundstudies, geokrytyka, ekokrytyka) wykorzystywane w badaniach miasta. W ramach refleksji z perspektywy geografii człowieka w kontekście problematyki miejskiej będą omówione metody badawcze z zakre-su geosemiotyki (współczynniki interpretacyjne), geografii czasu (trajektoria ciągłości miasta), geobiografii (związek człowieka i miejsca) oraz kognitywnej i afektywnej percepcji przestrzeni miej-skiej (mapy mentalne).

M. Brzozowska-Brywczyńska, Dziecięce obywatelstwo. Kilka reflek-sji na marginesie idei dziecięcej partycypacji, „Acta Universitatis Lodziensis” 2014, nr 49.

K. Bierwiaczonek, M. Dymnicka, K. Kajdanek, T. Nawrocki, Miasto Przestrzeń Tożsamość: Studium trzech miast Gdańsk, Gliwi-ce, Wrocław, Warszawa 2017.

M. Czermińska, Miejsca autobiograficzne. Propozycja w ra-mach geopoetyki, „Teksty Drugie” 2011, nr 5.

P. Dołowy, J. Biernacka (red.), Miasto oczami kobiet, Warszawa 2012.

Hasła: Miejsce, Miejsce pamięci, Przestrzeń pamięci, [w:] Modi memorandi. Leksykon kultury pamięci, red. M. Saryusz-Wolska i in., Warszawa 2014.

B. Jałowiecki, B. Libura (red.), Percepcja i waloryzacja śro-dowiska naturalnego i antropogenicznego, Warszawa 1992.

J. Kaczmarek, Podejście geobiograficzne w geografii spo-łecznej. Zarys teorii i podstawy metodyczne, Łódź 2005.

A. Krupa-Lawrynowicz, Bałuckie chronotopy. Opowieść o łódzkiej dzielnicy, Warszawa 2013.

R. Losiak, R. Tańczuk (red.) ”Prace Kulturoznawcze” 2012, nr XIII (Audiosfera miasta).

K. Kuzko, Miasto – opowieści zmysłowe. Prawobrzeżna Warszawa we wspomnieniach mieszkańców, „Kultura Miasta” 2011, nr 2.

M. Madurowicz, Jak pytać o ciągłość miasta? Glosa do większej całości, „Prace i Studia Geograficzne” 2017, nr 3.

M. Madurowicz, Wybrane klucze interpretacyjne przestrzeni miejskiej. Refleksje teoretyczno-metodologiczne, „Rozwój Regional-ny i Polityka Regionalna” 2019, nr 46..

T. Rakowski, Łowcy, zbieracze, praktycy niemocy. Antropo-log jako wizytator nędzy, Gdańsk 2006.

A. Stanisz, W. Kuligowski, Ruchome modernizacje. Między Autostradą Wolności a „starą dwójką”, Warszawa 2017.

E. Rybicka, Biopolis – przyroda i miasto, „Teksty Drugie” 2018, nr 2.

K. Szalewska, Urbanalia: miasto i jego tek-sty: humanistyczne studia miejskie, Gdańsk 2017.

Ocena końcowa składać będzie się z: obecności i aktywności na zajęciach (20%), prezentacji (30%) oraz egzaminu ustnego (50%).

geografia

obowiązkowe

w sali

Przedmiot ma na celu autorskie wprowadzenie w najnowsze metody trans- i interdyscyplinarnych badań humanistycznych z obszaru tzw. zwrotu przestrzennego oraz geografii człowieka (humanistycznej). Omówione zostaną najnowsze metody związane z zastosowaniem idei laboratorium humanistycznego, humanistyki zaangażowanej, krytycznej i afirmatywnej (etnografia wielostanowiskowa i wizualna, historia mówiona, memory studies, gender studies, new childhood studies, soundscape/soundstudies, geokrytyka, ekokrytyka), jak również nawiązujące do geosemiotyki, geografii czasu, geobiografii oraz percepcji przestrzeni – wykorzystywane w badaniach miasta.

Przedmiot ma na celu autorskie wprowadzenie w najnowsze metody trans- i interdyscyplinarnych badań humanistycznych z obszaru tzw. zwrotu przestrzennego oraz geografii człowieka (humanistycznej). Metody humanistyczne pokazane zostaną zarówno jako narzędzia do badania mediów miejskiego doświadczenia kulturowego, róż-nych form jego medialnych reprezentacji oraz performatywnego wytwarzania miasta i jego kapitału symbolicznego (narratywizacja przestrzeni i miejskie narracje, miejsce pamięci i pamięć kulturowa, tożsamość miejsca, formy konceptualizowania i konstruowania miasta w różnych mediach). Omówione zostaną najnowsze metody humanistyki zaangażowanej, krytycznej i afirmatywnej (etnografia wielostanowiskowa i wizualna, historia mówiona, memory studies, gender studies, new childhood studies, soundscape/soundstudies, geokrytyka, ekokrytyka) wykorzystywane w badaniach miasta. W ramach refleksji z perspektywy geografii człowieka w kontekście problematyki miejskiej będą omówione metody badawcze z zakre-su geosemiotyki (współczynniki interpretacyjne), geografii czasu (trajektoria ciągłości miasta), geobiografii (związek człowieka i miejsca) oraz kognitywnej i afektywnej percepcji przestrzeni miej-skiej (mapy mentalne).

M. Brzozowska-Brywczyńska, Dziecięce obywatelstwo. Kilka reflek-sji na marginesie idei dziecięcej partycypacji, „Acta Universitatis Lodziensis” 2014, nr 49.

K. Bierwiaczonek, M. Dymnicka, K. Kajdanek, T. Nawrocki, Miasto Przestrzeń Tożsamość: Studium trzech miast Gdańsk, Gliwi-ce, Wrocław, Warszawa 2017.

M. Czermińska, Miejsca autobiograficzne. Propozycja w ra-mach geopoetyki, „Teksty Drugie” 2011, nr 5.

P. Dołowy, J. Biernacka (red.), Miasto oczami kobiet, Warszawa 2012.

Hasła: Miejsce, Miejsce pamięci, Przestrzeń pamięci, [w:] Modi memorandi. Leksykon kultury pamięci, red. M. Saryusz-Wolska i in., Warszawa 2014.

B. Jałowiecki, B. Libura (red.), Percepcja i waloryzacja śro-dowiska naturalnego i antropogenicznego, Warszawa 1992.

J. Kaczmarek, Podejście geobiograficzne w geografii spo-łecznej. Zarys teorii i podstawy metodyczne, Łódź 2005.

A. Krupa-Lawrynowicz, Bałuckie chronotopy. Opowieść o łódzkiej dzielnicy, Warszawa 2013.

R. Losiak, R. Tańczuk (red.) ”Prace Kulturoznawcze” 2012, nr XIII (Audiosfera miasta).

K. Kuzko, Miasto – opowieści zmysłowe. Prawobrzeżna Warszawa we wspomnieniach mieszkańców, „Kultura Miasta” 2011, nr 2.

M. Madurowicz, Jak pytać o ciągłość miasta? Glosa do większej całości, „Prace i Studia Geograficzne” 2017, nr 3.

M. Madurowicz, Wybrane klucze interpretacyjne przestrzeni miejskiej. Refleksje teoretyczno-metodologiczne, „Rozwój Regional-ny i Polityka Regionalna” 2019, nr 46.

T. Rakowski, Łowcy, zbieracze, praktycy niemocy. Antropo-log jako wizytator nędzy, Gdańsk 2006.

A. Stanisz, W. Kuligowski, Ruchome modernizacje. Między Autostradą Wolności a „starą dwójką”, Warszawa 2017.

E. Rybicka, Biopolis – przyroda i miasto, „Teksty Drugie” 2018, nr 2.

K. Szalewska, Urbanalia: miasto i jego tek-sty: humanistyczne studia miejskie, Gdańsk 2017.