Uniwersytet Warszawski, Wydział Nauk Ekonomicznych - Centralny System Uwierzytelniania
Strona główna

Warsztaty grywalizacyjne

Informacje ogólne

Kod przedmiotu: 2100-MON-WARG-OG
Kod Erasmus / ISCED: 14.1 Kod klasyfikacyjny przedmiotu składa się z trzech do pięciu cyfr, przy czym trzy pierwsze oznaczają klasyfikację dziedziny wg. Listy kodów dziedzin obowiązującej w programie Socrates/Erasmus, czwarta (dotąd na ogół 0) – ewentualne uszczegółowienie informacji o dyscyplinie, piąta – stopień zaawansowania przedmiotu ustalony na podstawie roku studiów, dla którego przedmiot jest przeznaczony. / (0312) Politologia i wiedza o społeczeństwie Kod ISCED - Międzynarodowa Standardowa Klasyfikacja Kształcenia (International Standard Classification of Education) została opracowana przez UNESCO.
Nazwa przedmiotu: Warsztaty grywalizacyjne
Jednostka: Wydział Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych
Grupy: Przedmioty ogólnouniwersyteckie na Uniwersytecie Warszawskim
Przedmioty ogólnouniwersyteckie społeczne
Przedmioty ogólnouniwersyteckie Wydziału Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych
Punkty ECTS i inne: 3.00 Podstawowe informacje o zasadach przyporządkowania punktów ECTS:
  • roczny wymiar godzinowy nakładu pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się dla danego etapu studiów wynosi 1500-1800 h, co odpowiada 60 ECTS;
  • tygodniowy wymiar godzinowy nakładu pracy studenta wynosi 45 h;
  • 1 punkt ECTS odpowiada 25-30 godzinom pracy studenta potrzebnej do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się;
  • tygodniowy nakład pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się pozwala uzyskać 1,5 ECTS;
  • nakład pracy potrzebny do zaliczenia przedmiotu, któremu przypisano 3 ECTS, stanowi 10% semestralnego obciążenia studenta.

zobacz reguły punktacji
Język prowadzenia: polski
Rodzaj przedmiotu:

ogólnouniwersyteckie

Założenia (opisowo):

Przedmiot realizowany w formie warsztatów grywalizacyjnych. Celem jest przybliżenie problematyki gier decyzyjnych, strategicznych symulujących określone problemy społeczne, procesy decyzyjne, dylematy wyboru postępowania. Podczas zajęć uczestnicy uczą się jak optymalizować procesy decyzyjne, szacować ryzyko, dobierać taktyki postępowania, planować działania. Warsztaty opierają się na udziale w proponowach grach strategicznych: scenariuszowych, planszowych, a przede wszystkim komputerowych np: o tematyce politycznej, ekonomicznej, militarnej. Uczestnicy biorą udział w grach typu multiplayer, indywidualnie i zespołowo.

Skrócony opis:

Omówienie postaw teorii gier: założeń, strategii, optymalizacji, modeli

Analiza wybranych modeli teorii gier np: dylemat więźnia, chicken game i innych, wraz z realizacją gier symulacyjnych na nich opartych.

Ukazanie walorów analitycznych, optymalizacyjnych i prognostycznych gier strategicznych. Przeprowadzenie symulacji gier oraz grywalizacji np: seria Democracy, 270, Political Machine 2020, Power & Revolution: Geo-political Simulator 4, 4th generation warfare, seria Tropico, Super Power 3, seria Civilization, Diplomacy i inne oraz wybrane gry scenariuszowe i planszowe.

Pełny opis:

Przedmiot ma na celu zapoznanie uczestników z problematyką gier decyzyjnych, gier symulacyjnych, gier strategicznych. Obejmuje:

1. Elementy racjonalnego modelu podejmowania decyzji i rozgrywania gier

2. Elementy teorii gier: założenia, modele, zasady optymalizacji efektów

3. Warsztaty rywalizacyjne z zakresu teorii gier: dylemat więźnia, "gra w kurczaka", "polowanie na jelenia" itp

4. Omówienia zasad grywalizacji i ich użyteczności w aktywności społecznej i zawodowej

5. Warsztaty grywalizacyjne w zakresie gier komputerowych; m.in.: Democracy 4, Power&Revolution, Political Machine, "270", 4th Generation Warfare i inne

6 Warsztaty grywalizacyjne z zakresu gier scenariuszowych i planszowych m.in: Nowy Świat, Giganci negocjacji, Traktat pokojowy, Diplomacy, Pandemic, Tajemnice Nadrzecznej, Gra Wywiadów i inne.

7. Elementy warsztatów z zakresu prognostyki, analizy scenariuszowej

Przedmiot ma celu kształtowane kompetencji i umiejętności za zakresu: rozwiązywania problemów i dylematów decyzyjnych, optymalizacji wyników w grach rywalizacyjnych i grach współpracy, kształtowania umiejętności analizy i prognozy, obejmowania i pełnienia ról w działaniach zespołowych.

Literatura:

Podręcznik podstawowy:

1. Pietraś J. Z., Decydowanie polityczne, Warszawa-Kraków 1998.

Literatura podstawowa:

2. Barton Richard F., Wprowadzenie do symulacji i gier, Warszawa 1974.

3. Berne E., W co grają ludzie, Psychologia stosunków międzyludzkich., PWN, Warszawa 2004

4. Bodnar A., Decyzje polityczne. Elementy teorii, Warszawa 1985.

5. Burke, B. Gamify: How gamification motivates people to do extraordinary things. routledge, 2016.

6. Cewińska, J., & Krasnova, A. Grywalizacja w rozwoju i edukacji–szanse i zagrożenia. Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu, 350, 73-81. (2014).

7. Decydowanie publiczne, G. Rydlewski (red.) Warszawa 2011.

8. Drucker P.F., Hammond J., Keeney R., Raiffa H., Hayashi A.: Podejmowanie decyzji. Wydawnictwo Harvard Business Reviev, 2005.

9. Du Vall, M. Grywalizacja jako klucz do zwiększenia zaangażowania młodego pokolenia w działania społeczne. Państwo i Społeczeństwo, (1), 85-100. (2018).

10. Duke R., Gaming – the Future’s Language, New York, 1974.

11. Duncan L. R., H. Raiffa. Gry i decyzje. PWN, Warszawa, 1964.

12. Encyklopedia. Gry świata, według L. i W. Pijanowskich, PWN, Warszawa 2006.

13. Fuchs, M., et al. Rethinking gamification. meson press, 2014.

14. Gajda J., Prognozowanie i symulacja a decyzje gospodarcze Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2001.

15. Goleman D., Inteligencja emocjonalna, różne wydania.

16. Haman, Jacek. Gry wokół nas: socjolog i teoria gier. Wydawnictwo Naukowe Scholar, 2014.

17. Jankowski, M. Grywalizacja–wykorzystanie elementów gier do modyfikowania zachowań ludzi. Nauki Społeczne. Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu, (2 (8)). (2013).

18. Kałuski J., Teoria gier, 2002.

19. Kapp, Karl M. The gamification of learning and instruction fieldbook: Ideas into practice. John Wiley & Sons, 2013.

20. Klein G., Sztuka podejmowania decyzji, Warszawa 2011

21. Kopeć, J., Pacewicz, K., Przegalińska, A., Smoleń, M., Wencel, J., Kominiarczuk, M., & Wróbel, S. Gamification. Critical Approaches. Faculty of" Artes Liberales".(2015).

22. Korbut J., Gry symulacyjne w dydaktyce, Częstochowa 2003.

23. Kozielecki J., Psychologiczna teoria decyzji, PWN, Warszawa 1975.

24. Koziński J., M. Przybyła, W. Wudarzewski, Gry i ćwiczenia kierownicze, Wrocław 1991.

25. Koźmiński A. K., Zarzadzanie w warunkach niepewności, Warszawa 2005.

26. Łukaszewicz J., Jak szukać optymalnych decyzji? Wrocław 1996.

27. Malawski M., A. Wieczorek, H. Sosnowska, Konkurencja i kooperacja. Teoria gier w ekonomii i naukach społecznych, PWN 1997.

28. Modele symulacyjne i gry menedżerskie we wspomaganiu decyzji i w dydaktyce, Balcerak A., Kwaśnicki W. (red.), Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, Wrocław 2010.

29. Owen G., Teoria gier. PWN, Warszawa, 1975.

30. Pietraś J. Z., Decydowanie polityczne, Warszawa-Kraków 1998.

31. Płatkowski, Tadeusz. Wstęp do teorii gier. Uniwersytet Warszawski, 2012.

32. Rizzi Paola, By wilk był syty i owca cała – czyli o grze jako narzędziu symulacji procesów komunikacji i podejmowania decyzji, Forum Europejskie, Nr 9, wiosna 2005, Kraków 2005.

33. Rizzi, P., Woźniakiewicz, J., Perspektywy zastosowania gier symulacyjnych w edukacji – teoria i praktyka, HOMO COMMUNICATIVUS 3 ( 5 ) / 2008 dostępne w Internecie: http://www.hc.amu.edu.pl/numery/5/52008.html.

34. Simon A.H.: Podejmowanie decyzji i zarządzanie ludźmi w biznesie i administracji. Helion, Gliwice 2007.

35. STIEGLITZ, Stefan, et al. Gamification. Berlin: Springer, 2017.

36. Straffin P.D., Teoria gier, Scholar, 2004.

37. Sułek M., Prognozowanie i symulacje międzynarodowe, Warszawa 2010.

38. Tyszka T. — Analiza decyzyjna i psychologia decyzji, PWN, Warszawa 1986.

39. Werbach, K, and Dan Hunter. The gamification toolkit: dynamics, mechanics, and components for the win. University of Pennsylvania Press, 2015.

40. Woodcock, Jamie, and Mark R. Johnson. "Gamification: What it is, and how to fight it." The Sociological Review 66.3 (2018)

41. Woźniak, J. Grywalizacja w zarządzaniu ludźmi (Gamification in Human Resource Management). Zarządzanie zasobami ludzkimi, (2015 2 (103) Gamifikacja/Grywalizacja (Gamification)), 11-33. (2015).

Efekty uczenia się:

Przedmiot ma celu kształtowane kompetencji i umiejętności za zakresu: rozwiązywania problemów i dylematów decyzyjnych, optymalizacji wyników w grach rywalizacyjnych i grach współpracy, kształtowania umiejętności analizy i prognozy, obejmowania i pełnienia ról w działaniach zespołowych.

Metody i kryteria oceniania:

Podstawą zaliczenia jest udział w warsztatach i grach. Ocena końca jest wyznaczana przez przygotowanie pracy końcowej: prezentacji lub eseju za zakresu wykorzystania wiedzy z zakresu teorii gier, gier decyzyjnych, strategicznych do rozwiązania, analizy, prognozy konkretnego zdarzenia, procesu społecznego, politycznego, ekonomicznego.

Praktyki zawodowe:

nie wymagane

Zajęcia w cyklu "Semestr zimowy 2023/24" (zakończony)

Okres: 2023-10-01 - 2024-01-28
Wybrany podział planu:
Przejdź do planu
Typ zajęć:
Warsztaty, 30 godzin, 18 miejsc więcej informacji
Koordynatorzy: Jacek Ziółkowski
Prowadzący grup: Jacek Ziółkowski
Lista studentów: (nie masz dostępu)
Zaliczenie: Przedmiot - Zaliczenie na ocenę
Warsztaty - Zaliczenie na ocenę
Rodzaj przedmiotu:

ogólnouniwersyteckie

Tryb prowadzenia:

w sali

Skrócony opis:

Omówienie postaw teorii gier: założeń, strategii, optymalizacji, modeli

Analiza wybranych modeli teorii gier np: dylemat więźnia, chicken game i innych, wraz z realizacją gier symulacyjnych na nich opartych.

Ukazanie walorów analitycznych, optymalizacyjnych i prognostycznych gier strategicznych. Przeprowadzenie symulacji gier oraz grywalizacji np: seria Democracy, 270, Political Machine 2020, Power & Revolution: Geo-political Simulator 4, 4th generation warfare, seria Tropico, Super Power 3, seria Civilization, Diplomacy i inne oraz wybrane gry scenariuszowe i planszowe.

Możliwe gdy symulacje oparte na rzeczywistości wirtualnej VR.

Pełny opis:

Przedmiot ma na celu zapoznanie uczestników z problematyką gier decyzyjnych, gier symulacyjnych, gier strategicznych. Obejmuje:

1. Elementy racjonalnego modelu podejmowania decyzji i rozgrywania gier

2. Elementy teorii gier: założenia, modele, zasady optymalizacji efektów

3. Warsztaty rywalizacyjne z zakresu teorii gier: dylemat więźnia, "gra w kurczaka", "polowanie na jelenia" itp

4. Omówienia zasad grywalizacji i ich użyteczności w aktywności społecznej i zawodowej

5. Warsztaty grywalizacyjne w zakresie gier komputerowych; m.in.: Democracy 4, Power&Revolution, Political Machine, "270", 4th Generation Warfare i inne

6 Warsztaty grywalizacyjne z zakresu gier scenariuszowych i planszowych m.in: Nowy Świat, Giganci negocjacji, Traktat pokojowy, Diplomacy, Pandemic, Tajemnice Nadrzecznej, Gra Wywiadów i inne.

7. Elementy warsztatów z zakresu prognostyki, analizy scenariuszowej

Przedmiot ma celu kształtowane kompetencji i umiejętności za zakresu: rozwiązywania problemów i dylematów decyzyjnych, optymalizacji wyników w grach rywalizacyjnych i grach współpracy, kształtowania umiejętności analizy i prognozy, obejmowania i pełnienia ról w działaniach zespołowych.

Literatura:

Podręcznik podstawowy:

1. Pietraś J. Z., Decydowanie polityczne, Warszawa-Kraków 1998.

Literatura podstawowa:

2. Barton Richard F., Wprowadzenie do symulacji i gier, Warszawa 1974.

3. Berne E., W co grają ludzie, Psychologia stosunków międzyludzkich., PWN, Warszawa 2004

4. Bodnar A., Decyzje polityczne. Elementy teorii, Warszawa 1985.

5. Burke, B. Gamify: How gamification motivates people to do extraordinary things. routledge, 2016.

6. Cewińska, J., & Krasnova, A. Grywalizacja w rozwoju i edukacji–szanse i zagrożenia. Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu, 350, 73-81. (2014).

7. Decydowanie publiczne, G. Rydlewski (red.) Warszawa 2011.

8. Drucker P.F., Hammond J., Keeney R., Raiffa H., Hayashi A.: Podejmowanie decyzji. Wydawnictwo Harvard Business Reviev, 2005.

9. Du Vall, M. Grywalizacja jako klucz do zwiększenia zaangażowania młodego pokolenia w działania społeczne. Państwo i Społeczeństwo, (1), 85-100. (2018).

10. Duke R., Gaming – the Future’s Language, New York, 1974.

11. Duncan L. R., H. Raiffa. Gry i decyzje. PWN, Warszawa, 1964.

12. Encyklopedia. Gry świata, według L. i W. Pijanowskich, PWN, Warszawa 2006.

13. Fuchs, M., et al. Rethinking gamification. meson press, 2014.

14. Gajda J., Prognozowanie i symulacja a decyzje gospodarcze Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2001.

15. Goleman D., Inteligencja emocjonalna, różne wydania.

16. Haman, Jacek. Gry wokół nas: socjolog i teoria gier. Wydawnictwo Naukowe Scholar, 2014.

17. Jankowski, M. Grywalizacja–wykorzystanie elementów gier do modyfikowania zachowań ludzi. Nauki Społeczne. Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu, (2 (8)). (2013).

18. Kałuski J., Teoria gier, 2002.

19. Kapp, Karl M. The gamification of learning and instruction fieldbook: Ideas into practice. John Wiley & Sons, 2013.

20. Klein G., Sztuka podejmowania decyzji, Warszawa 2011

21. Kopeć, J., Pacewicz, K., Przegalińska, A., Smoleń, M., Wencel, J., Kominiarczuk, M., & Wróbel, S. Gamification. Critical Approaches. Faculty of" Artes Liberales".(2015).

22. Korbut J., Gry symulacyjne w dydaktyce, Częstochowa 2003.

23. Kozielecki J., Psychologiczna teoria decyzji, PWN, Warszawa 1975.

24. Koziński J., M. Przybyła, W. Wudarzewski, Gry i ćwiczenia kierownicze, Wrocław 1991.

25. Koźmiński A. K., Zarzadzanie w warunkach niepewności, Warszawa 2005.

26. Łukaszewicz J., Jak szukać optymalnych decyzji? Wrocław 1996.

27. Malawski M., A. Wieczorek, H. Sosnowska, Konkurencja i kooperacja. Teoria gier w ekonomii i naukach społecznych, PWN 1997.

28. Modele symulacyjne i gry menedżerskie we wspomaganiu decyzji i w dydaktyce, Balcerak A., Kwaśnicki W. (red.), Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, Wrocław 2010.

29. Owen G., Teoria gier. PWN, Warszawa, 1975.

30. Pietraś J. Z., Decydowanie polityczne, Warszawa-Kraków 1998.

31. Płatkowski, Tadeusz. Wstęp do teorii gier. Uniwersytet Warszawski, 2012.

32. Rizzi Paola, By wilk był syty i owca cała – czyli o grze jako narzędziu symulacji procesów komunikacji i podejmowania decyzji, Forum Europejskie, Nr 9, wiosna 2005, Kraków 2005.

33. Rizzi, P., Woźniakiewicz, J., Perspektywy zastosowania gier symulacyjnych w edukacji – teoria i praktyka, HOMO COMMUNICATIVUS 3 ( 5 ) / 2008 dostępne w Internecie: http://www.hc.amu.edu.pl/numery/5/52008.html.

34. Simon A.H.: Podejmowanie decyzji i zarządzanie ludźmi w biznesie i administracji. Helion, Gliwice 2007.

35. STIEGLITZ, Stefan, et al. Gamification. Berlin: Springer, 2017.

36. Straffin P.D., Teoria gier, Scholar, 2004.

37. Sułek M., Prognozowanie i symulacje międzynarodowe, Warszawa 2010.

38. Tyszka T. — Analiza decyzyjna i psychologia decyzji, PWN, Warszawa 1986.

39. Werbach, K, and Dan Hunter. The gamification toolkit: dynamics, mechanics, and components for the win. University of Pennsylvania Press, 2015.

40. Woodcock, Jamie, and Mark R. Johnson. "Gamification: What it is, and how to fight it." The Sociological Review 66.3 (2018)

41. Woźniak, J. Grywalizacja w zarządzaniu ludźmi (Gamification in Human Resource Management). Zarządzanie zasobami ludzkimi, (2015 2 (103) Gamifikacja/Grywalizacja (Gamification)), 11-33. (2015).

Opisy przedmiotów w USOS i USOSweb są chronione prawem autorskim.
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Warszawski, Wydział Nauk Ekonomicznych.
ul. Długa 44/50
00-241 Warszawa
tel: +48 22 55 49 126 https://www.wne.uw.edu.pl/
kontakt deklaracja dostępności USOSweb 7.0.3.0 (2024-03-22)