Starożytny Bliski Wschód

seminaria magisterskie

W trakcie seminarium magisterskiego studenci omawiają problematykę związaną z tematem przygotowywanej przez nich pracy magisterskiej z zakresu archeologii Bliskiego Wschodu pod

kierunkiem opiekuna naukowego. W trakcie kolejnych zajęć dyskutują nad tematem pracy, planem i doborem żródeł, prezentując swoje postępy w

badaniach i opracowywaniu kolejnych zagadnień. Indywidualne prezentacje badanej tematyki pozwalają na doskonalenie umiejętności formułowania

problemów i hipotez badawczych , doboru metod badawczych i wykorzystania różnych podejść teoretycznych.

Problematyka seminarium obejmuje zagadnienia związane z kulturami funkcjonującymi na terenie Bliskiego i Środkowego Wschodu (od Wyżyny Irańskiej, Mezopotamię po Lewant i od ujścia Gangesu po Kaukaz ) począwszy od epoki brązu po koniec panowania Sasanidów na terenie Środkowego Wschodu i Mezopotamii i epokę hellenistyczną na terenie Syro - Palestyny i Anatolii. W bieżącym roku akademickim głównym tematem dyskusji seminaryjnych będą najnowsze odkrycia archeologiczne, nowe techniki, nowe podejścia badawcze i ich wpływ na rekonstrukcje systemów kulturowych społeczeństw tych regionów.

Problematyka seminarium obejmuje zagadnienia związane z kulturami funkcjonującymi na terenie Bliskiego i Środkowego Wschodu (od Wyżyny Irańskiej, Mezopotamię po Lewant i od ujścia Gangesu po Kaukaz ) począwszy od epoki brązu po koniec panowania Sasanidów na terenie Środkowego Wschodu, Mezopotamii i Zatoki Perskiej oraz po epokę hellenistyczną na terenie Syro-Palestyny i Anatolii. W bieżącym roku akademickim głównym tematem dyskusji seminaryjnych będą najnowsze odkrycia archeologiczne, nowe techniki, nowe podejścia badawcze i ich wpływ na rekonstrukcje systemów kulturowych społeczeństw tych regionów.

Studenci, którzy wybiorą to seminarium jako seminarium główne będą zobowiązani do przedstawienia postępów w przygotowaniu do pracy magisterskiej.

Literatura dobierana w zależności od omawianych problemów.

Student zna szczegółowe pojęcia i terminologię stosowaną w archeologii (K_W02);

Student ma rozszerzoną wiedzę w zakresie opisu, analizy i interpretacji źródeł archeologicznych (K_W03);

ma uporządkowaną i podbudowaną teoretycznie wiedzę obejmującą kluczowe zagadnienia archeologii, obejmującą terminologię, teorie i metodologię (K_W04);

zna i rozumie zaawansowane metody analizy i interpretacji informacji zawartych w publikacjach naukowych (K_W13);

potrafi formułować problemy badawcze, kreować oryginalne koncepcje, formułować i testować hipotezy w zakresie archeologii (K_U04);

potrafi samodzielnie formułować wnioski, argumentować i tworzyć syntetyczne podsumowania z uwzględnieniem różnych poglądów (K_U05);

posiada umiejętność prowadzenia polemiki naukowej (K_U08);

potrafi prezentować wyniki badań w formie pisemnej, posługując się specjalistycznym językiem naukowym i właściwą dla archeologii terminologią (K_U11);

potrafi prezentować wyniki badań w formie wystąpień ustnych, posługując się specjalistycznym językiem naukowym i właściwą dla archeologii terminologią (K_U12);

potrafi prawidłowo określać priorytety służące realizacji własnego lub zleconego zadania badawczego (K_U19);

jest gotów do wykorzystywania posiadanej przez siebie wiedzy i umiejętności oraz jest świadomy konieczności konfrontowania jej z opiniami ekspertów (K_K01);

jest gotów do uznania istotnego znaczenia artefaktów, ekofaktów i źródeł pisanych jako elementów dziedzictwa kulturowego ludzkości (K_K02);

jest gotów do oceny niepowtarzalnej wartości źródeł archeologicznych i ich roli w odtwarzaniu przeszłości człowieka (K_K03);

jest gotów do uznania i poszanowania różnych punktów widzenia determinowanych różnym podłożem kulturowym (K_K12)

jest gotów do uznania konieczności uczenia się przez całe życie oraz doskonalenia swoich umiejętności merytorycznych i praktycznych w zakresie archeologii (K_K13)

Studenci kończą seminarium pracą magisterką, pozostali pracą seminaryjną. Zarówno praca seminaryjna jak i magisterska ma stanowić dowód umiejętność formułowania pytań badawczych w stosunku do wybranej kategorii źródeł, posiadania umiejętności formułowania własnych wniosków, argumentowania i tworzenia syntetycznych podsumowań, z uwzględnieniem różnych poglądów