Żart (w) historii – poczucie humoru na przestrzeni wieków
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 2900-L-ZHPH-OG |
Kod Erasmus / ISCED: |
08.3
|
Nazwa przedmiotu: | Żart (w) historii – poczucie humoru na przestrzeni wieków |
Jednostka: | Wydział Historii |
Grupy: |
Przedmioty Historii I stopnia, fakultatywne Przedmioty ogólnouniwersyteckie humanistyczne Przedmioty ogólnouniwersyteckie na Uniwersytecie Warszawskim Zajęcia ogólnouniwersyteckie na Wydziale Historii (zapisy dostępne w rejestracji żetonowej) |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Rodzaj przedmiotu: | fakultatywne |
Założenia (opisowo): | Znajomość języka angielskiego |
Skrócony opis: |
To cykl zajęć, których celem jest prześledzenie zagadnień związanych z „poczuciem humoru” na przestrzeni dziejów. Chodzi tu zarówno o uchwycenie historii tego, co uchodziło za śmieszne, a także społecznej roli humoru, granic żartu itp. Tłem refleksji podczas zajęć będzie pytanie o historyczność i uniwersalność humoru. Zajęcia mają charakter przekrojowy i interdyscyplinarny. |
Pełny opis: |
Pierwsza połowa cyklu będzie chronologicznym przeglądem - historią humoru od starożytności, po czasy nam współczesne. Znajdzie się tu miejsce na analizę tekstów śmiesznych w założeniu, jak również śmiesznych w sposób niezamierzony, tych znanych, klasycznych – jak Arystofanes, czy Prokopiusz z Cezarei oraz mniej znanych, jak islandzkie sagi. W części drugiej części pojawią się zagadnienia przekrojowe, np. wojna i humor, humor wobec dyktatury. Przewiduje się obecność gości – np. reżyserów teatralnych/aktorów, którzy mierzyli się z tekstami Arystofanesa, Szekspira i Moliera, a także stand-uperów. |
Literatura: |
Wybór literatury omawianej na zajęciach: Bachtin M. – Twórczośc Franciszka Rabelais HistoRisus – red. Borysławski R. i inni Eagleton T. - Humour Główczewski A. – Komizm w literaturze Le Goff J. – Historia ciała Surma-Gawłowska M. - Komedia dell arte Symotiuk S. - Stalin jako komik |
Efekty uczenia się: |
Wiedza – zajęcia będą uzupełnieniem/pogłębieniem zdobytej dotąd wiedzy o przestudiowanych epokach historycznych. – studenci zyskają wiedzę na temat teorii komizmu oraz charakterystyki humorystycznych źródeł. Umiejętności – student potrafi analizować rozmaite typy źródeł; – student dostrzega zmienność i trwałość komizmu w dziejach; – student umie analizować teksty źródłowe należące do różnych kręgów kulturowych oraz odmiennych kontekstów społecznych; – student zyskuje biegłość w zakresie kompetencji „popularyzatorskich” Kompetencje społeczne – rozumie znaczenie humoru dla społeczeństwa; – rozumie interdyscyplinarność badań nad humorem; – potrafi dostrzec różnice poczucia humoru w zależności od kontekstu. |
Metody i kryteria oceniania: |
Podstawą oceny będzie aktywny udział w zajęciach, ewentualnie referat wprowadzający do tematu zajęć. |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Warszawski, Wydział Nauk Ekonomicznych.