Teatr i performans w świetle współczesnej humanistyki

obowiązkowe
proseminaria

Proseminarium ma charakter wprowadzenia w obszar współczesnych badań teatralnych (obejmujących zarówno teatr, jak i performans, taniec czy widowisko) rozwijających się w twórczym i niejednokrotnie krytycznym napięciu wobec koncepcji wypracowywanych na gruncie szeroko rozumianej nowej humanistyki.

Proseminarium ma charakter wprowadzenia w obszar współczesnych badań teatralnych (obejmujących zarówno teatr, jak i performans, taniec czy widowisko) rozwijających się w twórczym i niejednokrotnie krytycznym napięciu wobec koncepcji wypracowywanych na gruncie szeroko rozumianej nowej humanistyki.

Uwzględnione zostaną między innymi takie jej nurty, jak studia nad pamięcią, studia genderowe i queerowe, studia nad niepełnosprawnością, refleksja feministyczna czy postkolonialna).

Kolejne zajęcia koncentrować się będą wokół konkretnych tematów, takich jak ciało, płeć, seksualność, rasa, pamięć, historia umieszczonych w polu teatru i performansu.

Literatura podstawowa (na zajęciach omawiane będą wybrane fragmenty ze wskazanych pozycji, teksty będą udostępniane w formie skanów):

• Doris Bachmann-Medick, Cultural turns. Nowe kierunki w naukach o kulturze, tłum. Krystyna Krzemieniowa, Oficyna Naukowa, Warszawa 2012.

• Marvin Carlson, Performans, przeł. E. Kubikowska, PWN, Warszawa 2007.

• Erika Fischer-Lichte, Estetyka performatywności, przeł. M. Sugiera, M. Borowski, Księgarnia Akademicka, Kraków 2008

- Peggy Phelan, Ontologia performansu. Reprezentacja bez reprodukcji, tłum. A. Kowalczyk, w: Przyjdźcie, pokażemy wam, co robimy. O improwizacji tańca, Łódź 2013

- Philip Auslander, Na żywo czy...?, tłum. M. Borowski i M. Sugiera, "Didaskalia" 2012, nr 107.

- Rebeca Schneider "Pamiętając feministyczną re-mimesis. Zagadka w trzech częściach", w: „Almanach antropologiczny” t. 6: „Aktorka – emancypacje”

• "Odzyskiwanie obecności. Niepełnosprawność w teatrze i performansie", red. E. Godlewska-Byliniak, J. Lipko-Konieczna, Fundacja Teatr 21, Warszawa 2017.

• Jadwiga Majewska, Świadomość ruchu. Teksty o tańcu współczesnym, Korporacja Ha!art, Kraków 2013.

• Harvey Young, Theatre and Race, Palgrave 2013.

• Kim Solga, Theatre and Feminism, Palgrave 2015.

• Dorota Sajewska, Nekroperformans. Kulturowa rekonstrukcja teatru Wielkiej Wojny, Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego, Warszawa 2016.

• Grzegorz Niziołek, Polski teatr zagłady, Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego/Wydawnictwa Krytyki Politycznej, Warszawa 2013.

• Joanna Krakowska, PRL. Przedstawienia, PIW, Warszawa 2017.

Student

a) zna i rozumie:

- w stopniu pogłębionym współczesne teorie kultury oraz jej mediów (kultura wizualna, teatr i performans, słowo) i związanych z nimi praktyk kulturowych

- swoistość nauk o kulturze, subdyscypliny tych nauk i ich rozległe związki z innymi naukami humanistycznymi i społecznymi także w perspektywie historycznej

b) potrafi:

- wykorzystać posiadaną wiedzę, by samodzielnie wyszukiwać, analizować, oceniać, selekcjonować, integrować informacje z różnorodnych źródeł i wykorzystywać je w samodzielnych projektach badawczych oraz właściwie i twórczo prezentować ich wyniki

- interpretować zgromadzony materiał uwzględniając kontekst historyczny, społeczny i polityczny

- określać znaczenie medialnego charakteru praktyk i przekazów kulturowych dla ich treści i funkcji

- wykorzystywać metodologię badawczą oraz narzędzia (także cyfrowe) nauk humanistycznych oraz prezentować i syntetyzować uzyskane tymi metodami dane; dostosować istniejący lub stworzyć nowe narzędzia badawcze dla celów własnych badań

- wykorzystywać posiadaną wiedzę by formułować i testować hipotezy z zakresu nauk o kulturze

c) jest gotów do:

- krytycznej oceny posiadanej wiedzy i odbieranych treści

- przyjęcia postawy szacunku i badawczej ciekawości wobec różnorodnych zjawisk kultury w tym używania zdobytej wiedzy do rozwiązywania zaobserwowanych problemów oraz zasięgania opinii ekspertów

- dostrzegania wagi refleksji kulturoznawczej dla życia społecznego i dostrzegania konieczność jej rozwoju

Ocena ciągła (frekwencja, aktywny udział w zajęciach), przygotowanie wprowadzenia do wybranego tekstu/dyskusji w formie uzgodnionej z prowadzącą.

Nieobecność na ponad 1/3 zajęć jest podstawą niedopuszczenia do zaliczenia.