Historie oddolne
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 3002-KON2022K19 |
Kod Erasmus / ISCED: |
14.7
|
Nazwa przedmiotu: | Historie oddolne |
Jednostka: | Instytut Kultury Polskiej |
Grupy: |
Konwersatoria fakultatywne IKP |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Rodzaj przedmiotu: | fakultatywne |
Skrócony opis: |
Zajęcia poświęcone historii oddolnej jako sposobowi wytwarzania wiedzy o przeszłości oraz metodom dzielenia się tą wiedzą w sposób włączający i demokratyczny. Z pomocą kategorii "oddolności" przyjrzymy się zarówno lekturom realizującym postulat badawczy włączania do opowieści o przeszłości grup i podmiotów społecznych wcześniej słabo reprezentowanych w historiografii (np. historia ludowa, herstoria, historie robotnicze, tzw. historia publiczna, history from below), jak i działaniom ze społecznościami lokalnymi. |
Pełny opis: |
Zajęcia poświęcone historii oddolnej jako sposobowi wytwarzania wiedzy o przeszłości oraz metodom dzielenia się tą wiedzą w sposób włączający i demokratyczny. Używając kategorii "oddolności" przyjrzymy się zarówno lekturom realizującym postulat badawczy włączania do opowieści o przeszłości grup i podmiotów społecznych wcześniej słabo reprezentowanych w historiografii (przede wszystkim historie robotnicze, herstorie, history from below), jak i działaniom ze społecznościami (jak tworzyć i wykorzystywać w pracy badawczej archiwa społeczne i prywatne, jak realizować partycypacyjny model historii). Ważnym elementem zajęć będzie lektura tekstów oraz analiza projektów przywracających pamięć społeczną miejsc i ludzi odczytywaną w wymiarze lokalnym, mikrohistorycznym, biograficznym. Zagadnienia: - sposoby tworzenia historii oddolnych - kolektywne i partycypacyjne opowiadanie historii - etnografia i sztuka jako wsparcie dla historiografii - emancypacyjny wymiar historii - rewizja relacji badacza i "opowiadanych" - procesualny charakter "dziedzictwa lokalnego |
Literatura: |
Didier Eribon, Powrót do Reims, Warszawa 2019. Annie Ernaux, Lata, Warszawa 2022. Magdalena Okraska, Nie ma i nie będzie, Warszawa 2020. Marek Szymaniak, Zapaść. Reportaże z mniejszych miast, Warszawa 2021. Agnieszka Pajączkowska, Wędrowny zakład Fotograficzny, Warszawa 2018. Marta Madejska, Aleja włókniarek, Czarne 2018. Aleksandra Leyk, Joanna Wawrzeniak, Cięcia, Warszawa 2019. Ursus. Studium historii żywej, pod red. Jaśminy Wójcik, Warszawa 2016. Performing Heritage, ed. Anthony Jackson and Jenny Kid, Manchester University Press 2011. Raphael Samuel, Theatres of Memory. Past and Present in Contemporary Culture, London-New York 2012. Opowiedziane. Historia mówiona w praktykach humanistycznych, red. Małgorzata Litwinowicz-Droździel, Agnieszka Karpowicz, Marta Rakoczy, Warszawa 2019. Tomasz Rakowski, Etnografia, pamięć, eksperyment: w stronę alternatywnej historii społecznej, “Teksty Drugie” nr 6/2016. Tomasz Rakowski, Łowcy, zbieracze, praktycy niemocy, Gdańsk 2010. |
Efekty uczenia się: |
Student/ka zna i rozumie: metody analizy oraz interpretacji praktyk i tekstów kultury wybrane nurty i narzędzia historii literatury, teatru, widowisk oraz sztuk wizualnych i filmu; umie: -wykorzystać posiadaną wiedzę, by samodzielnie wyszukiwać, analizować, oceniać, selekcjonować, integrować informacje z różnorodnych źródeł i wykorzystywać je w samodzielnych projektach badawczych oraz właściwie i twórczo prezentować ich wyniki - interpretować zgromadzony materiał uwzględniając kontekst historyczny, społeczny i polityczny - określać znaczenie medialnego charakteru praktyk i przekazów kulturowych dla ich treści i funkcji - wykorzystywać metodologię badawczą oraz narzędzia (także cyfrowe) nauk humanistycznych oraz prezentować i syntetyzować uzyskane tymi metodami dane; dostosować istniejący lub stworzyć nowe narzędzia badawcze dla celów własnych badań Student/ka jest gotów/gotowa do: -krytycznej oceny posiadanej wiedzy i odbieranych treści; -przyjęcia postawy szacunku i badawczej ciekawości wobec różnorodnych zjawisk kultury w tym używania zdobytej wiedzy do rozwiązywania zaobserwowanych problemów oraz zasięgania opinii ekspertów - dostrzegania wagi refleksji kulturoznawczej dla życia społecznego i dostrzegania konieczność jej rozwoju |
Metody i kryteria oceniania: |
-ocena aktywności na zajęciach, -prezentacja projektu zaliczeniowego (forma do ustalenia z osobami uczestniczącymi w zajęciach: konspekt projektu badawczego, krótki esej autobiograficzny, projekt działania performatywnego). |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Warszawski, Wydział Nauk Ekonomicznych.