Polska i Belgia. Dialog kultur, literatur i historii

ogólnouniwersyteckie

Swobodny wybór dostępny dla studentów od III roku studiów licencjackich, zalecany na I i II roku studiów magisterskich, szczególnie przydatny dla studentów wybierających Polsko -Belgijskie Studia Stosowane.

Student musi mieć zaliczone 2 lata studiów licencjackich lub posiadać licencjat.

w sali

Celem konwersatorium jest zapoznanie studentów z historią dziejów,

kultury artystycznej i umysłowej oraz literatury Królestwa Belgii (od 1830) i związków występujących na przestrzeni XIX i XX wieku między Belgią i Polską. Zajęcia służą budowaniu mapy zjawisk składających się na dialog między oboma krajami i kręgami kulturowymi.Szczególnym przedmiotem zainteresowania będzie kultura belgijska języka francuskiego (Belgia frankofońska),ale osobny blok zajęciowy zostanie poświęcony przeszłości i nowoczesności Flandrii. Zajęcia –otwarte dla studentów wszystkich kierunków studiów na Uniwersytecie Warszawskim oraz dla wszystkich studentów Wydziału Polonistyki UW – wchodzą w skład magisterskich studiów polsko-belgijskich Master européen en langues et cultures de l’Europe centrale, istniejących w Instytucie Polonistyki Stosowanej Wydziału Polonistyki UW od roku akad. 2011/2012 we współpracy z Université libre de Bruxelles (Faculté de Philosophie et Lettres, Chaire de Littérature polonaise).

Belgia, uważana niesłusznie za peryferie cywilizacji francuskiej (paryskiej) i holenderskiej, stanowi od początku swego państwowego istnienia (1830 r.) kraj pełen sprzeczności, dualizmów i kontrastów. Łącząc cywilizację romańską z germańską, kulturę języka francuskiego z kulturą niderlandzkojęzyczną, wypracowuje swoją tożsamość na gruncie stałych negocjacji i mediacji. Ten „kraj wyobrażeniowy”, „kraj wykrojony”, cechuje niemniej - mimo wewnętrznych podziałów - głębokie poczucie „belgijskości” / „belgitude”, które każe przemyśleć monoetniczną refleksję na temat

tożsamości państwowej. Wydaje się, że Belgia jako państwo interkulturowe wpisuje się idealnie w współczesne dyskusje o przemianach świadomości narodowej i państwowej w kontekście globalizacji i wielokulturowości.

Zadaniem proponowanego konwersatorium jest zapoznanie studentów z podstawami wiedzy na temat dziejów Belgii, ze szczególnym uwzględnieniem momentów spotkań z historią i kulturą Polski (czasy pierwszej Wielkiej Emigracji, Wielka Wojna, okres po 1945 r.). Dialog polsko-belgijski to teren wstępnie rozpoznany przez badaczy obu stron, wciąż domagający się dopowiedzeń i uzupełnień, pozostawiający wiele do odkrycia.

Zajęcia z dialogu polsko-belgijskiego stanowią element „ścieżki

belgistycznej” w ramach Polsko-Belgijskich Studiów Stosowanych Master européen en langues et cultures de l’Europe centrale – pierwszych w Polsce i Belgii humanistycznych łączonych studiów magisterskich. Ich gospodarzem na Wydziale Polonistyki UW jest Zakład Edytorstwa i Stylistyki Instytutu Polonistyki Stosowanej, po stronie belgijskiej zaś – Chaire de Philologie polonaise de l’Université libre de Bruxelles.

Literatura zalecana:

- „Polska – Belgia. Bilans i perspektywy badawcze. Kolokwium belgijskopolskie w KUL 7-8 października 1977”, red. Jerzy Rebeta, Lublin 1988.

- Wiesława Eder, „Dzieje polonii belgijskiej 1919-1980 (w zarysie)”, Warszawa 1983.

- Barbara Tajgunow, „Królestwo Belgii”, Warszawa 1976.

- Józef Łaptos, „Historia Belgii”, Wrocław 1995.

- Józef Łaptos, „Belgia”, Warszawa 2010.

- Andrzej Zajączkowski, „Niepodległość Konga a kolonializm belgijski. Zarys historyczno-socjologiczny”, Warszawa 1986.

- Władysław Zajewski, „Polska – Belgia – Europa. Wiek XIX”, Olsztyn 2007.

- Marek Orzechowski, „Belgijska melancholia. Belgia dla nieprzekonanych”, Warszawa 2011.

- Dorota i Norbert Morciniec, „Historia literatury niderlandzkojęzycznej”, Wrocław 1985.

- Jerzy Falicki, „Historia francuskojęzycznej literatury Belgów”, Wrocław 1990.

- Robert Burniaux, Robert Frickx, «La littérature belge d’expression française» , Paris 1973.

- Benoît Denis, Jean-Marie Klinkenberg, «La littérature belge. Précis d’histoire sociale», Éditions Labor 2005.

- Hugo Claus, «Cały smutek Belgii», tłum. Axel Holvoet i Zofia Klimaszewska, Warszawa 1994.

- Georges Rodenbach, „Bruges Umarłe”, przeł. N. B., Warszawa 1915.

- poezja i dramaty Maurycego Maeterlincka.

- poezja i dramaty Emila Verhaerena.

Po ukończeniu konwersatorium student:

– opanowuje w podstawowym zakresie historię Belgii i jej kultury;

– rozróżnia i analizuje główne belgijskie prądy artystyczne i literackie;

– analizuje obecność polskiej emigracji politycznej w Belgii;

– wyjaśnia literackie i artystyczne, jakie zachodzą pomiędzy naszymi kulturami – polską, francuskojęzyczną i niderlandzką kulturą Belgii;

– osiąga przygotowanie do interdyscyplinarnego i komparatystycznego spojrzenia na europejskie związki kulturowe i możliwość świadomego podjęcia studiów na uniwersytecie belgijskim.

Do 30 godzin zajęć warto dodać 10 godzin przygotowania w samodzielnych lekturach lub prezentacjach. Zakłada się aktywny udział studentów w przygotowywanych tematach.

Ocenia się na podstawie obecności, aktywnego udziału w dyskusjach i przygotowywanych wprowadzeniach oraz prezentacjach komputerowych.

Celem konwersatorium jest zapoznanie studentów z historią dziejów,

kultury artystycznej i umysłowej oraz literatury Królestwa Belgii (od 1830) i związków występujących na przestrzeni XIX i XX wieku między Belgią i Polską. Zajęcia służą budowaniu mapy zjawisk składających się na dialog między oboma krajami i kręgami kulturowymi.Szczególnym przedmiotem zainteresowania będzie kultura belgijska języka francuskiego (Belgia frankofońska),ale osobny blok zajęciowy zostanie poświęcony przeszłości i nowoczesności Flandrii. Zajęcia –otwarte dla studentów wszystkich kierunków studiów na Uniwersytecie Warszawskim oraz dla wszystkich studentów Wydziału Polonistyki UW – wchodzą w skład magisterskich studiów polsko-belgijskich Master européen en langues et cultures de l’Europe centrale, istniejących w Instytucie Polonistyki Stosowanej Wydziału Polonistyki UW od roku akad. 2011/2012 we współpracy z Université libre de Bruxelles (Faculté de Philosophie et Lettres, Chaire de Littérature polonaise).

Belgia, uważana niesłusznie za peryferie cywilizacji francuskiej (paryskiej) i holenderskiej, stanowi od początku swego państwowego istnienia (1830 r.) kraj pełen sprzeczności, dualizmów i kontrastów. Łącząc cywilizację romańską z germańską, kulturę języka francuskiego z kulturą niderlandzkojęzyczną, wypracowuje swoją tożsamość na gruncie stałych negocjacji i mediacji. Ten „kraj wyobrażeniowy”, „kraj wykrojony”, cechuje niemniej - mimo wewnętrznych podziałów - głębokie poczucie „belgijskości” / „belgitude”, które każe przemyśleć monoetniczną refleksję na temat

tożsamości państwowej. Wydaje się, że Belgia jako państwo interkulturowe wpisuje się idealnie w współczesne dyskusje o przemianach świadomości narodowej i państwowej w kontekście globalizacji i wielokulturowości.

Zadaniem proponowanego konwersatorium jest zapoznanie studentów z podstawami wiedzy na temat dziejów Belgii, ze szczególnym uwzględnieniem momentów spotkań z historią i kulturą Polski (czasy pierwszej Wielkiej Emigracji, Wielka Wojna, okres po 1945 r.). Dialog polsko-belgijski to teren wstępnie rozpoznany przez badaczy obu stron, wciąż domagający się dopowiedzeń i uzupełnień, pozostawiający wiele do odkrycia.

Zajęcia z dialogu polsko-belgijskiego stanowią element „ścieżki

belgistycznej” w ramach Polsko-Belgijskich Studiów Stosowanych Master européen en langues et cultures de l’Europe centrale – pierwszych w Polsce i Belgii humanistycznych łączonych studiów magisterskich. Ich gospodarzem na Wydziale Polonistyki UW jest Zakład Edytorstwa i Stylistyki Instytutu Polonistyki Stosowanej, po stronie belgijskiej zaś – Chaire de Philologie polonaise de l’Université libre de Bruxelles.

Literatura zalecana:

- „Polska – Belgia. Bilans i perspektywy badawcze. Kolokwium belgijskopolskie w KUL 7-8 października 1977”, red. Jerzy Rebeta, Lublin 1988.

- Wiesława Eder, „Dzieje polonii belgijskiej 1919-1980 (w zarysie)”, Warszawa 1983.

- Barbara Tajgunow, „Królestwo Belgii”, Warszawa 1976.

- Józef Łaptos, „Historia Belgii”, Wrocław 1995.

- Józef Łaptos, „Belgia”, Warszawa 2010.

- Andrzej Zajączkowski, „Niepodległość Konga a kolonializm belgijski. Zarys historyczno-socjologiczny”, Warszawa 1986.

- Władysław Zajewski, „Polska – Belgia – Europa. Wiek XIX”, Olsztyn 2007.

- Marek Orzechowski, „Belgijska melancholia. Belgia dla nieprzekonanych”, Warszawa 2011.

- Dorota i Norbert Morciniec, „Historia literatury niderlandzkojęzycznej”, Wrocław 1985.

- Jerzy Falicki, „Historia francuskojęzycznej literatury Belgów”, Wrocław 1990.

- Robert Burniaux, Robert Frickx, «La littérature belge d’expression française» , Paris 1973.

- Benoît Denis, Jean-Marie Klinkenberg, «La littérature belge. Précis d’histoire sociale», Éditions Labor 2005.

- Hugo Claus, «Cały smutek Belgii», tłum. Axel Holvoet i Zofia Klimaszewska, Warszawa 1994.

- Georges Rodenbach, „Bruges Umarłe”, przeł. N. B., Warszawa 1915.

- poezja i dramaty Maurycego Maeterlincka.

- poezja i dramaty Emila Verhaerena.