Poetyka (stylistyka)

obowiązkowe

w sali

Przedmiot ma na celu zaprezentowanie najważniejszych środków artystycznego wyrazu oraz przybliżenie pojęć literaturoznawczych związanych z szeroko rozumianym stylem.

Przedmiot ma na celu zaprezentowanie najważniejszych środków artystycznego wyrazu oraz przybliżenie pojęć literaturoznawczych związanych z szeroko rozumianym stylem.

Tematem zajęć będzie stylistyka tekstu narracyjnego oraz wiersza, a także zagadnienia związane ze stylizacją, parodią i pastiszem oraz intertekstualnością.

Ćwiczenia będą miały warsztatowy charakter - będzie się na nie składać analityczna lektura utworów literackich oraz tworzenie własnych tekstów o określonych walorach stylistycznych.

Adam Kulawik, „Poetyka. Wstęp do teorii dzieła literackiego”. Kraków 1997.

„Słownik rodzajów i gatunków literackich”. Red. Grzegorz Gazda, Słowinia Tynecka-Makowska. Kraków 2006.

Franz Stanzel, „Typowe formy powieści”. Przeł. Ryszard Handke. W: „Teoria form narracyjnych w niemieckim kręgu językowym”. Red. Ryszard Handke, Kraków 1980.

Bogumiła Kaniewska, „Świat w granicach Ja. O narracji pierwszoosobowej”. Poznań 1997.

Harald Weinrich, „Semantyka śmiałej metafory”. Przeł. Ryszard Handke, w: Studia z teorii literatury. Archiwum przekładów „Pamiętnika Literackiego”. T. 1. Red. Michał Głowiński, Henryk Markiewicz. Wrocław 1977.

Aleksandra Okopień-Sławińska, „Metafora bez granic”. W: tejże, „Semantyka wypowiedzi poetyckiej. Preliminaria”. Wrocław 1985

Paul Ricoeur, „Symbol daje do myślenia”. W: tegoż, „Egzystencja i hermeneutyka”. Warszawa 1975.

Janina Abramowska, „Alegoreza i alegoria w dawnej kulturze literackiej”. W: tejże, „Powtórzenia i wybory. Studia z tematologii i poetyki historycznej”. Poznań 1995.

Michał Głowiński, „O intertekstualności”. W: tegoż, „Poetyka i okolice”. Warszawa 1992.

Stanisław Balbus, „Między stylami”. Kraków 1996.

Mark Crick, „Zupa Franza Kafki. Historia literatury światowej w 14 przepisach kulinarnych”. Przeł. Anna Bańkowska. Warszawa 2007.

Raymond Queneau, „Ćwiczenia stylistyczne”. Przeł. Jan Gondowicz. Izabelin 2005.

Michaił Bachtin, „Słowo w dziele Dostojewskiego”. W: tegoż, „Problemy poetyki Dostojewskiego”. Przeł. Natalia Modzelewska. Warszawa 1970.

Fiodor Dostojewski, „Potulna” (inna wersja tytułu: „Łagodna”). Wiele wydań.

Student/ka zna i rozumie:

- terminy literackie z dziedziny stylistyki, poetyki i teorii literatury w zakresie umożliwiającym krytyczną analizę tekstu literackiego;

- konwencje literackie i strategie pisarskie związane z ukształtowaniem stylistycznym poezji i prozy.

Student/ka potrafi:

- rozpoznać w tekście literackim środki artystycznego wyrazu i opisać je w kategoriach funkcjonalnych;

- powiązać spostrzeżenia z dziedziny stylu z wymową utworu, dostrzec mechanizmy sensotwórcze, połączyć analizę z interpretacją;

- zastosować w praktyce podstawowe środki artystycznego wyrazu w zakresie narracji, organizacji fonetycznej i składniowej wiersza, wersyfikacji, stylizacji, parodii.

Student/ka jest gotów/gotowa do:

- krytycznej oceny pisanych przez siebie tekstów;

- tworzenia w duchu odpowiedzialności społecznej.

Nie ma kontroli obecności, frekwencja nie podlega ocenie. Wymagane jest systematyczne tworzenie tekstów o założonych właściwościach stylistycznych.

Przedmiot kończy się testem składającym się z zadań otwartych. Mogą do niego przystąpić osoby, które aktywnie uczestniczyły w zajęciach i wykonały co najmniej 3/4 realizowanych na ćwiczeniach zadań.

Rozważne i krytyczne korzystanie z narzędzi SI jest dozwolone i nie wymaga zgody prowadzącego, o ile student/ka jest gotów/gotowa ponosić odpowiedzialność za wady tekstów tworzonych maszynowo.

Podział nakładu pracy:

1 ECTS udział w zajęciach (30 godzin)

1 ECTS przygotowanie do zajęć w tym czytanie lektur i tworzenie własnych tekstów (30 godzin)

1 ECTS przygotowanie do testu końcowego (30 godzin)