Great books/ Wielkie dzieła literatury

obowiązkowe

Celem zajęć jest omówienie dzieł, które zapisały się w kanonie literatury polskiej i światowej jako wielkie. Jednak na ile dane dzieło jest „wielkie” zależne jest również od kontekstu, w którym jest interpretowane. Dlatego wybrane dzieła omawiane będą w kontekstach, zarówno w tych, w których powstały, jak i w tych, w których są interpretowane i rewidowane. Nacisk zatem zostanie położony na strategie recepcji utworów literackich w celu ustalenia, dlaczego dane dzieła istotne są zarówno w szerszej perspektywie kształtowania się historii literatury jak i współcześnie.

Celem zajęć jest omówienie dzieł, które zapisały się w kanonie literatury polskiej i światowej jako wielkie. Jednak na ile dane dzieło jest „wielkie” zależne jest również od kontekstu, w którym jest interpretowane. Dlatego wybrane dzieła omawiane będą w kontekstach, zarówno w tych, w których powstały, jak i w tych, w których są interpretowane i rewidowane. Nacisk zatem zostanie położony na strategie recepcji utworów literackich w celu ustalenia, dlaczego dane dzieła istotne są zarówno w szerszej perspektywie kształtowania się historii literatury jak i współcześnie.

Prowadzący i prowadzące nie będą narzucać własnych interpretacji, będą uzupełniać wypowiedzi osób studenckich odniesieniami do kontekstów, ale dopiero wówczas, gdy osoby studenckie same przedstawią interpretacje tekstu. Można tutaj zastosować metaforę Dżinna w butelce. Prowadzące i prowadzący będą ukierunkowywać lekturę i pomogą uruchamiać różne konteksty, dopiero wówczas, gdy osoba studencka sama otworzy tę interpretacyjną butelkę.

Dzieła będą dobierane na różne sposoby, zarówno te, które zapisały się w kanonie literatury i które w tym kanonie przetrwały do dziś, można je nazwać kanonem „twardym”, jak i te, które istnieją niejako na rubieżach kanonu, nazwać je można kanonem „miękkim”. Są to dzieła, których status jest niepewny dlatego, że ich akces do kanonu warunkowany jest przez zmieniające się nurty i trendy kulturowe. Pytania, jakie takie podejście ma sprowokować są następujące:

Czym jest kanon literacki? Dlaczego pewne dzieła cieszą się statusem kanonicznym od dawna, często od ich powstania, a inne albo do tego kanonu nie trafiają, albo tracą status kanoniczny? Dlaczego pewne dzieła zastępowane są w kanonie przez inne dzieła? Co sprawia, że tak się dzieje? Zmieniające się trendy i mody kulturowe? Jeśli tak, to dlaczego pewne dzieła utrzymują się w kanonie pomimo nieprzystawalności do zmieniających się prądów kulturowych? Co sprawia, że o pewnych dziełach zapominamy, a o innych nie?

Zob. część “Literatura” w sylabusie dla wybranej grupy zajęciowej.

Wiedza (K_W05,K_W01)

Osoba studencka

- zna podstawowe metody analizy i interpretacji tekstu literackiego,

- zna podstawową terminologię z zakresu literaturoznawstwa,

- rozumie najważniejsze związki między dziełem literackim a przemianami w życiu społecznym.

Umiejętności

Osoba studencka (K_U02, K_U03)

- potrafi analizować tekst literacki,

- potrafi posłużyć się tekstem krytycznym do analizy utworu literackiego,

- potrafi skontekstualizować dzieło literackie w odniesieniu do czasu jego powstania i momentu lektury,

- posiada umiejętność merytorycznego argumentowania, z wykorzystaniem poglądów innych autorów oraz samodzielnego formułowania wniosków.

Kompetencje społeczne (K_K03, K_K07, K_K08)

Osoba studencka

- jest gotowa do poszerzania swojej świadomości metodologicznej,

- jest gotowa do uznania wartości dziedzictwa kulturowego,

- jest gotowa docenić różnorodność dzieł kultury i ich rangę w kulturze

- ma szacunek dla różnych stanowisk i opinii,

- rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie.

1. Podstawą zaliczenia jest:

– obecność na zajęciach;

Osoba studencka ma prawo do dwóch nieobecności.

Nieobecność 3 i 4 może usprawiedliwić na podstawie dokumentacji medycznej. Istnieje konieczność zaliczenia nieobecności 3 i 4 w trybie ustalonym z prowadzącymi zajęcia.

– przygotowanie do zajęć;

– aktywność (uczestnictwo w dyskusji oraz zadaniach organizowanych podczas zajęć);

– napisanie eseju na dowolny temat dotyczący treści zajęć;

Temat eseju należy uzgodnić z prowadzącymi.

Esej nie może być dłuższy niż 5000 znaków (ze spacjami i znakami specjalnymi).

– rozmowa ustna, podczas której uwzględnia się:

a) zagadnienie poruszone w eseju

b) znajomość całości dzieła omawianego podczas zajęć

c) literaturę przedmiotu wskazaną przez prowadzących.

2. Podstawy oceny wypowiedzi ustnych:

- [w zakresie eseju i aktywności] umiejętność zrozumiałego formułowania opinii i argumentowania poglądów,

- [w zakresie aktywności] umiejętność uważnego słuchania i rozpoznawania opinii i tez formułowanych przez innych uczestników dyskusji,

- [w zakresie wypowiedzi ustnej] umiejętność świadomego sformułowania wypowiedzi w oparciu o samodzielną analizę i interpretację wybranego przez siebie zagadnienia oraz odniesienia go do sądów i opinii zawartych w literaturze przedmiotu.

3. Kryteria oceny wypowiedzi zaliczeniowej (esej i wypowiedź ustna):

– związek wypowiedzi z tematem,

– samodzielność, wnikliwość i kulturowy charakter interpretacji,

– kompozycja wypowiedzi (celowość, logika, przejrzystość).

4. Ocena końcowa uwzględnia:

– przygotowanie do zajęć i aktywny udział w zajęciach - 40% oceny końcowej),

– samodzielna wypowiedź przygotowana przez osobę studencką (esej i wypowiedź ustna) - 60% oceny końcowej.

Uwaga: obowiązuje kontrola obecności.