Uniwersytet Warszawski, Wydział Nauk Ekonomicznych - Centralny System Uwierzytelniania
Strona główna

Economics of Art and Culture

Informacje ogólne

Kod przedmiotu: 2400-ZEWW822-OG
Kod Erasmus / ISCED: 14.3 Kod klasyfikacyjny przedmiotu składa się z trzech do pięciu cyfr, przy czym trzy pierwsze oznaczają klasyfikację dziedziny wg. Listy kodów dziedzin obowiązującej w programie Socrates/Erasmus, czwarta (dotąd na ogół 0) – ewentualne uszczegółowienie informacji o dyscyplinie, piąta – stopień zaawansowania przedmiotu ustalony na podstawie roku studiów, dla którego przedmiot jest przeznaczony. / (0311) Ekonomia Kod ISCED - Międzynarodowa Standardowa Klasyfikacja Kształcenia (International Standard Classification of Education) została opracowana przez UNESCO.
Nazwa przedmiotu: Economics of Art and Culture
Jednostka: Wydział Nauk Ekonomicznych
Grupy: Przedmioty ogólnouniwersyteckie na Uniwersytecie Warszawskim
Przedmioty ogólnouniwersyteckie społeczne
Przedmioty ogólnouniwersyteckie Wydziału Nauk Ekonomicznych
Punkty ECTS i inne: 3.00 Podstawowe informacje o zasadach przyporządkowania punktów ECTS:
  • roczny wymiar godzinowy nakładu pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się dla danego etapu studiów wynosi 1500-1800 h, co odpowiada 60 ECTS;
  • tygodniowy wymiar godzinowy nakładu pracy studenta wynosi 45 h;
  • 1 punkt ECTS odpowiada 25-30 godzinom pracy studenta potrzebnej do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się;
  • tygodniowy nakład pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się pozwala uzyskać 1,5 ECTS;
  • nakład pracy potrzebny do zaliczenia przedmiotu, któremu przypisano 3 ECTS, stanowi 10% semestralnego obciążenia studenta.

zobacz reguły punktacji
Język prowadzenia: angielski
Rodzaj przedmiotu:

ogólnouniwersyteckie

Skrócony opis:

Celem zajęć jest wprowadzenie podstawowych zagadnień ekonomii kultury – jednej z młodszych subdyscyplin ekonomii. Teorie i narzędzia poznawane przez studentów na zajęciach kursowych WNE znajdą zastosowanie w analizie zjawisk z obszaru kultury. Prezentacji dotychczasowego stanu wiedzy towarzyszyć będzie wskazywanie tematów, które można podjąć w ramach pracy naukowej i badawczej na poziomie studiów licencjackich i magisterskich.

Zajęcia skierowane są do studentów zainteresowanych wykorzystywaniem ekonomii do badania kultury i sztuki, oraz osób planujących pracę lub pracującym w sektorze kultury. Prezentowane narzędzia i sposoby analizy łatwo zastosować do innych obszarów gospodarki z pogranicza sektorów prywatnego i publicznego.

Pełny opis:

Kto jest odpowiedzialny za ochronę zabytków? Czy artyści są gotowi pracować za darmo? Dlaczego kultura nie zawsze podlega zasadom wolnego rynku? Czy teatr się opłaca? Od czego zależy liczba widzów w kinie? Kogo dofinansowujemy, finansując muzea ze środków publicznych? – na takie pytania próbuje odpowiedzieć ekonomia kultury, jedna z młodszych, dynamicznie rozwijających się subdyscyplin nauk ekonomicznych. Jej historia sięga lat 60. XX wieku. W Polsce pewne problemy z zakresu ekonomii kultury podjęto po transformacji ustrojowej, szerszą debatę otworzył na nowo Kongres Kultury Polskiej w 2009 roku.

Gdy w 1966 roku Baumol i Bowen, autorzy książki „Performing Arts: The Economic Dilemma”, zaczynali badania w obszarze ekonomii kultury, mieli do czynienia z „dziewiczym lądem”. Zebranie danych do analizy oznaczało „miesiące spędzone pośród zakurzonych papierów w ciasnych biurach na teatralnych zapleczach, setki godzin rozdawania kwestionariuszy widzom wszelkich spektakli w każdym zakątku kraju, wiele wywiadów z producentami, menedżerami i choreografami oraz tony korespondencji”. Pół wieku rozwoju ekonomii kultury, dostęp do coraz lepszych baz danych, otworzyło przed ekonomistami ciekawy, interdyscyplinarny obszar badań, do którego stosuje się narzędzia i teorie z wielu obszarów ekonomii: mikroekonomii, ekonomii sektora publicznego i ekonometrii.

Program zajęć obejmuje 3 bloki tematyczne:

1. Charakterystyka ekonomiczna sektora kultury – ujęcie zagadnień ekonomii kultury w ramach tradycyjnych zagadnień ekonomii: popytu i konsumpcji, podaży i produkcji:

- specyfika dóbr kultury;

- sektor kultury i sektor kreatywny w Polsce i na świecie– opis statystyczny;

- produkcja kultury: funkcja produkcji, proces produkcji, kreatywność jako czynnik produkcji, „choroba kosztów”;

- rynek pracy artystów i ekonomia praw autorskich;

- popyt na dobra i usługi kultury - ograniczenia teorii popytu w ekonomii kultury.

2. Ekonomia poszczególnych działów kultury:

- sztuki performatywne;

- dziedzictwo kulturowe – ochrona zabytków, muzea;- przemysły kreatywne – branże muzyczna, filmowa, nadawcza i wydawnicza.

3. Publiczny charakter dóbr kultury:

- rola sektora publicznego w tworzeniu sektora kultury – mechanizmy finansowania kultury;

- wartość dóbr i usług kultury – metody wyceny nierynkowej;

- ekonomiczna ocena polityki kulturalnej.

Metody wykorzystywane do realizacji programu:

- lektura tekstu naukowego i branżowego;

- warsztaty – analiza ilościowa danych sektora kultury, prezentacja wybranych metod statystycznych i modeli ekonometrycznych stosowanych w ekonomii kultury;

- spotkania z ekspertami-praktykami.

Ekonomia kultury od kilku lat jest coraz silniej obecna w Polsce. Otwartość decydentów, instytucji kultury i samych twórców sprawia, że analizy ekonomiczne mają szansę trafić do dyskursu publicznego i wpływać na kształt polityk kulturalnych. Zajęcia mają umożliwić uczestnikom włączenie się w bieżącą debatę na temat funkcjonowania kultury.

Program może zostać dostosowany do szczególnych zainteresowań uczestników zajęć.

Literatura:

Literatura podstawowa:

Towse, R., & Hernández, T. N. (Eds.). (2020). Handbook of cultural economics. Edward Elgar Publishing.

Literatura uzupełniająca:

Ginsburgh, V. A., & Throsby, D. (Eds.). (2006). Handbook of the Economics of Art and Culture (Vol. 1). Elsevier.

Ginsburgh, V. A., & Throsby, D. (Eds.). (2014). Handbook of the Economics of Art and Culture (Vol. 2). Elsevier.

Hutter, M. (2015). The rise of the joyful economy: Artistic invention and economic growth from Brunelleschi to Murakami. Routledge.

Hutter, M., & Throsby, D. (Eds.). (2008). Beyond price: Value in culture, economics, and the arts. Cambridge University Press.

Rizzo, I., & Mignosa, A. (Eds.). (2013). Handbook on the economics of cultural heritage. Cheltenham and Northampton: Edward Elgar.

wybrane artykuły naukowe – czasopismo „ Journal of Cultural Economics”

Efekty uczenia się:

Student wie, zna i rozumie:

Student zna i rozumie podstawowe zagadnienia podejmowane w ekonomii kultury oraz teorie pozwalające skonceptualizować zjawiska w tym obszarze.

Student ma ogólną wiedzę, jak przebiegają procesy gospodarcze w sektorze kultury.

Student zna badania empiryczne pozwalające zweryfikować wybrane teorie obecne w ekonomii kultury.

Student wie, jak pozyskiwać dane dotyczące sektora kultury i zna wybrane metody i narzędzia ich analizy.

Student zna ogólne zasady funkcjonowania instytucji publicznych, prywatnych firm oraz organizacji trzeciego sektora współtworzących sektor kultury.

Student ma rozszerzoną wiedzę o człowieku jako twórcy kultury, w szczególności sztuki, którego działania są współzależne z procesami ekonomicznymi i podlegają analizie i ocenie ekonomicznej.

Student ma kompetencje:

Student stosuje teorie i narzędzia ekonomiczne poznawane w trakcie zajęć obowiązkowych do analizy i interpretacji zjawisk z obszaru kultury.

Student umie znaleźć i odpowiednio ocenić informacje ilustrujące przebieg procesów gospodarczych w obrębie sektora kultury w Polsce i na świecie oraz krytycznie dobrać dane i metody badawcze do pogłębionej analizy wybranych zjawisk.

Student umie sformułować dłuższą wypowiedź pisemną, zachowującą rygory tekstu naukowego, wykorzystując zdobytą wiedzę z ekonomii kultury.

Student potrafi:

Student potrafi zidentyfikować ważne dla niego tematy w obszarze ekonomii kultury, odnieść się krytycznie do stanu wiedzy teoretycznej na wybrany temat, przedstawić własną ocenę wybranego zjawiska opartą na znajomości ujęć teoretycznych, literaturze przedmiotu i analizie danych z różnych źródeł.

Student dokonuje samooceny swojej wiedzy z wybranego obszaru ekonomii kultury, wskazując jej obecne granice i projektując kierunki dalszej pracy.

Student potrafi wykorzystać zdobytą na zajęciach wiedzę do poszerzenia rozumienia bieżącej debaty na temat ekonomicznych aspektów funkcjonowania kultury, toczącej się w literaturze naukowej i w polskim dyskursie publicznym.

Metody i kryteria oceniania:

Podstawą oceny końcowej będzie krótka praca semestralna – prezentacja wybranego zjawiska z obszaru kultury za pomocą narzędzi ekonomii kultury – oraz aktywność w trakcie zajęć.

Zajęcia w cyklu "Semestr zimowy 2023/24" (zakończony)

Okres: 2023-10-01 - 2024-01-28
Wybrany podział planu:
Przejdź do planu
Typ zajęć:
Konwersatorium, 30 godzin więcej informacji
Koordynatorzy: Bartosz Jusypenko, Aleksandra Wiśniewska
Prowadzący grup: Bartosz Jusypenko
Lista studentów: (nie masz dostępu)
Zaliczenie: Przedmiot - Zaliczenie na ocenę
Konwersatorium - Zaliczenie na ocenę
Opisy przedmiotów w USOS i USOSweb są chronione prawem autorskim.
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Warszawski, Wydział Nauk Ekonomicznych.
ul. Długa 44/50
00-241 Warszawa
tel: +48 22 55 49 126 https://www.wne.uw.edu.pl/
kontakt deklaracja dostępności USOSweb 7.0.3.0 (2024-03-22)