Dzienniki intymne XVIII-XX wiek. Od edycji do interpretacji (i odwrotnie)
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 3007-C353ES1 |
Kod Erasmus / ISCED: |
(brak danych)
/
(0232) Literatura i językoznawstwo
|
Nazwa przedmiotu: | Dzienniki intymne XVIII-XX wiek. Od edycji do interpretacji (i odwrotnie) |
Jednostka: | Instytut Polonistyki Stosowanej |
Grupy: |
Harmonogram zajęć - filologia polska, st. stacjonarne, pierwszego stopnia Harmonogram zajęć - filologia polska, st. stacjonarne, pierwszego stopnia, III rok Seminaria licencjackie dla filologii polskiej - stacjonarne 2023/2024 Wszystkie przedmioty polonistyczne - oferta ILP (3001...) , IJP (3003...) i IPS (3007...) |
Punkty ECTS i inne: |
10.00
|
Język prowadzenia: | polski |
Rodzaj przedmiotu: | seminaria licencjackie |
Tryb prowadzenia: | w sali |
Pełny opis: |
Problem relacji między tym, co prywatne, intymne i publiczne od dłuższego czasu stanowi przedmiot interdyscyplinarnych badań. Przyjrzymy się tym kategoriom z perspektywy teoretycznej, a także praktyki prowadzenia w XVIII, XIX i XX wieku dzienników coraz czytelniej ujawniających przemiany i stopniowe odsłanianie tego, co prywatne/osobiste i intymne. Śledzić będziemy pojawianie się nowych odmian diariusza. Spojrzenie na współczesne dzienniki, w tym dzienniki choroby z perspektywy praktyki prowadzenia diariuszy sprzed ponad 200 lat pokaże szereg zmian w pisaniu o przestrzeni prywatnej, intymnej, także o ciele, chorobie; drogę formowania się refleksji, terminów, stylu i tematyki dotyczącej ujawnianej na kartach dzienników kondycji cielesnej, fizycznej i psychicznej samego diarysty, lub, w przypadku dzienników choroby, jego „przedmiotu” obserwacji. Zmiany obejmują przesunięcie prowadzonych relacji z „twojej” (niegdyś) na „moją” (współcześnie) chorobę, a także granic między tym, co niegdyś należało do przestrzeni ściśle osobistej, intymnej, a dziś staje się, wraz z decyzją o druku, fragmentem sceny publicznej. Pracować będziemy przede wszystkim na materiałach nieznanych, dotąd nieopublikowanych. Możliwe są prace interpretacyjne, jak i edytorskie. |
Literatura: |
Bieńko M., Intymne i prywatne praktyki codzienności. Studium socjologiczne, 2013. Czermińska M., Autobiograiczny trójkąt. Świadectwo, wyznanie i wyzwanie, 2000. Demetrio D.., Autobiograia. Terapeutyczny wymiar pisania o sobie, tłum. Anna Skolimowska, przedm. Olga Czerniawska, 2000. Didier B., Journal intime, Presses universitaires de France, Paris 1976. Lejeune Ph., Drogi zeszycie…, drogi ekranie…. O dziennikach osobistych, tłum. A. Karpowicz, M. i P. Rodakowie. Wybór, wstęp, opracowanie P. Rodak, 2011. Lejeune Ph., Wariacje na temat pewnego paktu. O autobiograii, red. R. Lubas- -Bartoszyńska, tłum. W. Grajewski, S. Jaworski, A. Labuda, R. Lubas-Bartoszyńska, 2007. Luhmann N, Semantyka miłości. O kodowaniu intymności, Warszawa 2003. Łopatyńska L., Dziennik intymny, jego odmiany i przemiany, „Prace Polonistyczne”, seria VIII, Łódź 1950. Medycyna narracyjna. Opowieści o doświadczeniu choroby w perspektywie medycznej i humanistycznej, red. M. Chojnacka-Kuraś, 2019. Milecki A., Forma dziennika w literaturze francuskiej. Z dziejów form artystycznych w literaturze francuskiej, 1994. Nowaczyk M.J.M, Nasze życie jest opowieścią: czym jest medycyna narracyjna?, „Medycyna Praktyczna” 2014 nr 1. Publiczne, prywatne, intymne w kulturze XVIII wieku, red. Teresa Kostkiewiczowa, 2014. Rodak P., Między zapisem a literaturą. Dziennik polskiego pisarza w XX wieku,. 2011. Wichrowska E., Świadectwo dzienników choroby (XVIII/XIX w.), "Teksty drugie" 2021, nr 1, s. 117–137. Wichrowska E. „Twoja śmierć”. Początki dziennika intymnego w Polsce na przełomie XVIII i XIX wieku, 2012. Niedrukowane dziewiętnastowieczne dzienniki dotyczące m. in. chorób osób bliskich i związanych z nimi emocji (lęku utraty, bezsilności, potrzeby tekstualizowania tych emocji) m. in. Józefy z Morskich Ostrowskiej; Adama Jerzego Czartoryskiego; Anny Moszyńskiej). Drukowane ego-dokumenty (literatura dokumentu osobistego), do uzgodnienia, np.: Stuhr J., Tak sobie myślę Dziennik czasu choroby. 2012. Kofta K., Lewa, wspomnienie prawej , 2013. Tuszyńska A. Ćwiczenia z utraty, 2007. Pilch J., Drugi dziennik, 21 czerwca 2012 – 20 czerwca 2013, 2013. Blogi, m. in. blog „Chustka” Joanny Sałygi. |
Efekty uczenia się: |
Student/ka: 1. potrafi zdefiniować terminy publiczny/intymny/ prywatny i wskazać ich miejsce w przestrzeni obyczajowej i kulturowej, także literackiej XVIII, XIX oraz XX wieku. 2. potrafi scharakteryzować zmiany zachodzące w rozwoju polskiej diakrytyki omawianego okresu (XVIII-XXI w.) i powiązać je z szerszym kulturowym i literackim kontekstem (polskim i europejskim). 3. potrafi wskazać stopniowe ujawnianie się tych kategorii, wraz z całym bagażem funkcji, strategii językowych związanych z ich wprowadzaniem, w polskich ego-dokumentach, także ikonograficznych, od przełomu XVIII/XIX po XX/XXI wiek. 4. potrafi w samodzielny i krytyczny sposób badać, omawiać oraz interpretować wybrane ego-dokumenty w szerszym kontekście literackim i kulturowym. 5. potrafi skonstruować poprawną pod względem merytorycznym i formalnym dłuższą wypowiedź pisemną (pracę licencjacką). |
Metody i kryteria oceniania: |
Podstawą zaliczenia seminarium jest: 1. Obecność, przygotowanie i aktywny udział w zajęciach (możliwe 2 nieusprawiedliwione nieobecności w semestrze). 2. Prezentacja projektu licencjackiego. 3. Przygotowanie i złożenie pracy licencjackiej. |
Zajęcia w cyklu "Rok akademicki 2023/24" (w trakcie)
Okres: | 2023-10-01 - 2024-06-16 |
Przejdź do planu
PN WT ŚR CZ SEM-LIC
PT |
Typ zajęć: |
Seminarium licencjackie, 60 godzin, 9 miejsc
|
|
Koordynatorzy: | Elżbieta Wichrowska | |
Prowadzący grup: | Elżbieta Wichrowska | |
Lista studentów: | (nie masz dostępu) | |
Zaliczenie: |
Przedmiot -
Zaliczenie
Seminarium licencjackie - Zaliczenie |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Warszawski, Wydział Nauk Ekonomicznych.