Wprowadzenie do edytorstwa

obowiązkowe

w sali

W trakcie ćwiczeń student nabywa podstawowej wiedzy z następujących obszarów wiedzy: 1. historii edytorstwa literatury polskiej, 2. krytyki tekstu, 3. historii literatury jako historii wydań dzieł literackich. Zdobywa umiejętność z zakresu podstawowych czynności edytorsko-naukowych: ustala podstawę tekstową, poprawia i uzupełnia tekst dzieła literackiego, tworzy komentarz językowy, rzeczowy oraz tekstologiczny, sporządza warianty tekstowe danego dzieła literackiego. Pracując na niewydajnym materiale literackim, ustala luki i nieciągłości w obrazie historii literatury polskiej, tworząc swoistą mapę braków edytorskich. Zdobyta wiedza teoretyczna oraz praktyczna predestynuje go do samodzielnej pracy naukowo-badawczej oraz do pracy w profesjonalnym wydawnictwie (literackim i naukowym).

Spis zagadnień:

1. Czym jest edytorstwo? Wprowadzenie do przedmiotu (miejsce edytorstwa wśród nauk filologicznych, przekaz tekstowy dzieła literackiego dawniej i dziś, rola edytora w procesie komunikacji literackiej: fantom autora.)

2. Charakterystyka typów i zawartości wydań (edycja krytyczna, edycja naukowa, edycja naukowo-dydaktyczna, edycja popularna, edycja zbiorowa; aparat krytyczny, komentarz, wstęp, kanon tekstu).

3. „Czasy wydawców” i „czasy edytorów”? (wpływ nowych technologii na przekaz tekstowy: literatura foniczna, tekst w sieci; charakterystyka głównych trendów nowoczesnego edytorstwa; miejsce edytorstwa we współczesnej polityce wydawniczej).

4. Historia literatury jako historia wydań dzieł literackich. Mapa braków i niedostatków. Na przykładzie literatury Młodej Polski i polskiej literatury powojennej.

5. Praca z tekstem modernistycznym. I. Komentarz filologiczny (transkrypcja, transliteracja, wyjaśnianie form językowych, modernizacja tekstu).

6. Praca z tekstem modernistycznym. II. Komentarz rzeczowy (aluzje literackie, odniesienia do kultury umysłowej i artystycznej, odwołania do faktów i postaci historycznych).

7. Figura edytora jako przedmiot gier literackich. O mistyfikacjach literackich i edytorze – bohaterze świata przedstawionego.

Wybrane opracowania (monografie i książki zbiorowe):

Konrad Górski, Sztuka edytorska, 1956.

Zbigniew Goliński, Edytorstwo – tekstologia. Przekroje, 1969.

Konrad Górski, Tekstologia i edytorstwo dzieł literackich, 1975.

Jadwiga Czachowska, Roman Loth, Przewodnik polonisty. Bibliografie, słowniki, biblioteki, muzea literackie, wyd. II uzupełnione, 1981.

Jerzy Starnawski, Warsztat bibliograficzny historyka literatury polskiej (na tle dyscyplin pokrewnych), 1982.

Jerzy Starnawski, Praca wydawcy naukowego, 1992.

Zbigniew Goliński, Edytorstwo naukowe tekstów literackich. Stan obecny i potrzeby, [w:] Wiedza o literaturze i edukacja. Księga referatów Zjazdu Polonistów, Warszawa 1995, red. Teresa Michałowska, Zbigniew Goliński i Zbigniew Jarosiński, 1996.

Liternet. Literatura i Internet, red. Piotr Marecki, 2002.

Polonistyka w przebudowie. Literaturoznawstwo – wiedza o języku – wiedza o kulturze – edukacja, t. I, red. Małgorzata Czermińska, Stanisław Gajda, Krzysztof Kłosiński in, 2005 (tamże rozdział „Nowe edytorstwo”).

Roman Loth, Podstawowe pojęcia i problemy tekstologii i edytorstwa naukowego, Warszawa 2006.

Adam Wolański, Edycja tekstów. Praktyczny poradnik, Warszawa 2008.

Łukasz Grabal, Jak wydawać współczesne teksty literackie, Warszawa 2011.

Maryla Hopfinger, Literatura a kontekst audiowizualny, [w:] Problemy wiedzy o kulturze. Prace dedykowane Stefanowi Żółkiewskiemu, red. Alina Brodzka, Maryla Hopfinger, Janusz Palewicz, Wrocław 1986.

Co dalej, literaturo? Jak zmienia się współcześnie pojęcie i sytuacja literatury?, red. Alina Brodzka-Wald, Hanna Gosk, Andrzej Werner, Warszawa, IBL 2008.

Małgorzata Bogaczyk-Vormayr, Wszystko jest Tekstem? Hipertekstualność jako nowe doświadczenie literatury, „Teksty Drugie”, nr 1-2.

Intersemiotyczność. Literatura wobec innych sztuk, red. Stanisław Balbus, Andrzejn Hejmej i Janusz Niedźwiedź, Kraków 2004.

Seweryna Wysłouch, Poezja na ekranie: nowy gatunek filmowego dokumentu, [w:] tejże, Literatura i semiotyka, Warszawa 2001.

Prezentacja etiud filmowo-poetyckich ze zbiorów Biura Literackiego we Wrocławiu (www.biuroliterackie.pl).

obowiązkowe

w sali

W trakcie ćwiczeń student nabywa podstawowej wiedzy z następujących obszarów wiedzy: 1. historii edytorstwa literatury polskiej, 2. krytyki tekstu, 3. historii literatury jako historii wydań dzieł literackich. Zdobywa umiejętność z zakresu podstawowych czynności edytorsko-naukowych: ustala podstawę tekstową, poprawia i uzupełnia tekst dzieła literackiego, tworzy komentarz językowy, rzeczowy oraz tekstologiczny, sporządza warianty tekstowe danego dzieła literackiego. Pracując na niewydajnym materiale literackim, ustala luki i nieciągłości w obrazie historii literatury polskiej, tworząc swoistą mapę braków edytorskich. Zdobyta wiedza teoretyczna oraz praktyczna predestynuje go do samodzielnej pracy naukowo-badawczej oraz do pracy w profesjonalnym wydawnictwie (literackim i naukowym).

Spis zagadnień:

1. Czym jest edytorstwo? Wprowadzenie do przedmiotu (miejsce edytorstwa wśród nauk filologicznych, przekaz tekstowy dzieła literackiego dawniej i dziś, rola edytora w procesie komunikacji literackiej: fantom autora.)

2. Charakterystyka typów i zawartości wydań (edycja krytyczna, edycja naukowa, edycja naukowo-dydaktyczna, edycja popularna, edycja zbiorowa; aparat krytyczny, komentarz, wstęp, kanon tekstu).

3. „Czasy wydawców” i „czasy edytorów”? (wpływ nowych technologii na przekaz tekstowy: literatura foniczna, tekst w sieci; charakterystyka głównych trendów nowoczesnego edytorstwa; miejsce edytorstwa we współczesnej polityce wydawniczej).

4. Historia literatury jako historia wydań dzieł literackich. Mapa braków i niedostatków. Na przykładzie literatury Młodej Polski i polskiej literatury powojennej.

5. Praca z tekstem modernistycznym. I. Komentarz filologiczny (transkrypcja, transliteracja, wyjaśnianie form językowych, modernizacja tekstu).

6. Praca z tekstem modernistycznym. II. Komentarz rzeczowy (aluzje literackie, odniesienia do kultury umysłowej i artystycznej, odwołania do faktów i postaci historycznych).

7. Figura edytora jako przedmiot gier literackich. O mistyfikacjach literackich i edytorze – bohaterze świata przedstawionego.

Wybrane opracowania (monografie i książki zbiorowe):

Konrad Górski, Sztuka edytorska, 1956.

Zbigniew Goliński, Edytorstwo – tekstologia. Przekroje, 1969.

Konrad Górski, Tekstologia i edytorstwo dzieł literackich, 1975.

Jadwiga Czachowska, Roman Loth, Przewodnik polonisty. Bibliografie, słowniki, biblioteki, muzea literackie, wyd. II uzupełnione, 1981.

Jerzy Starnawski, Warsztat bibliograficzny historyka literatury polskiej (na tle dyscyplin pokrewnych), 1982.

Jerzy Starnawski, Praca wydawcy naukowego, 1992.

Zbigniew Goliński, Edytorstwo naukowe tekstów literackich. Stan obecny i potrzeby, [w:] Wiedza o literaturze i edukacja. Księga referatów Zjazdu Polonistów, Warszawa 1995, red. Teresa Michałowska, Zbigniew Goliński i Zbigniew Jarosiński, 1996.

Liternet. Literatura i Internet, red. Piotr Marecki, 2002.

Polonistyka w przebudowie. Literaturoznawstwo – wiedza o języku – wiedza o kulturze – edukacja, t. I, red. Małgorzata Czermińska, Stanisław Gajda, Krzysztof Kłosiński in, 2005 (tamże rozdział „Nowe edytorstwo”).

Roman Loth, Podstawowe pojęcia i problemy tekstologii i edytorstwa naukowego, Warszawa 2006.

Adam Wolański, Edycja tekstów. Praktyczny poradnik, Warszawa 2008.

Łukasz Grabal, Jak wydawać współczesne teksty literackie, Warszawa 2011.

Maryla Hopfinger, Literatura a kontekst audiowizualny, [w:] Problemy wiedzy o kulturze. Prace dedykowane Stefanowi Żółkiewskiemu, red. Alina Brodzka, Maryla Hopfinger, Janusz Palewicz, Wrocław 1986.

Co dalej, literaturo? Jak zmienia się współcześnie pojęcie i sytuacja literatury?, red. Alina Brodzka-Wald, Hanna Gosk, Andrzej Werner, Warszawa, IBL 2008.

Małgorzata Bogaczyk-Vormayr, Wszystko jest Tekstem? Hipertekstualność jako nowe doświadczenie literatury, „Teksty Drugie”, nr 1-2.

Intersemiotyczność. Literatura wobec innych sztuk, red. Stanisław Balbus, Andrzejn Hejmej i Janusz Niedźwiedź, Kraków 2004.

Seweryna Wysłouch, Poezja na ekranie: nowy gatunek filmowego dokumentu, [w:] tejże, Literatura i semiotyka, Warszawa 2001.

Prezentacja etiud filmowo-poetyckich ze zbiorów Biura Literackiego we Wrocławiu (www.biuroliterackie.pl).