Łacina

obowiązkowe

w sali

Nauka łaciny od podstaw (gramatyka, składnia, słownictwo) z naciskiem na słowotwórstwo, szczególnie pod kątem obecności łaciny we współczesnych językach. Przez wieki w krajach cywilizacji zachodu znajomością łaciny mierzono poziom wykształcenia; dzisiaj, choć łacina wypadła z powszechnego użytku, bez choćby elementarnej znajomości tego, czym była i w jaki sposób funkcjonuje dziś w językach europejskich, trudno mówić o humanistycznym wykształceniu.

Nauka łaciny wpisuje się w tematykę studiów humanistycznych. Poprzez zapoznanie z fleksją i składnią języka łacińskiego oraz słownictwem – przygotowuje się uczestników zajęć do rozumienia niezbyt trudnych tekstów łacińskich, a także wskazywanie na rolę i funkcję łaciny oraz na ciągle żywą tradycję kultury antycznej we wszystkich językach i literaturze europejskiej, a także do dalszych studiów lingwistycznych, oraz poszerza swoją wiedzę o historii i kulturze starożytnej Grecji i Rzymu i jej wpływ na język i kulturę Europy

Forma zajęć to wykład połączony z ćwiczeniami; na każde zajęcia studenci muszą przygotować pracę domową

Zadaniem zajęć jest:

- wprowadzenie do języka łacińskiego;

- przedstawienie podstaw fleksji i składni;

- umożliwienie podstawowej lektury krótkich tekstów ciągłych.

- materiały przygotowane przez prowadzącego zajęcia

- Słownik łacińsko-polski, pod red. J. Mańkowskiego

lub

- Słownik łacińsko-polski, pod red. K. Kumanieckiego

lub

- Słownik łacińsko-polski pod red. J. Korpantego, PWN

- M. Wielewski: Krótka gramatyka języka łacińskiego, WSiP, Warszawa 1989

- J. Parandowski: Mitologia, wyd. PULS

- Z. Kubiak Literatura greków i Rzymian, Znak 2013

- L. Winniczuk Ludzie, zwyczaje i obyczaje starożytnej Grecji i Rzymu, PWN 2008

- Mała encyklopedia kultury antycznej, PIW 1983

Po ukończeniu przedmiotu student zna najważniejsze zagadnienia dotyczące fleksji i składni języka łacińskiego oraz podstawowe słownictwo potrzebne do dalszych studiów lingwistycznych, a także poszerza swoją wiedzę o historii i kulturze starożytnej Grecji i Rzymu.

Po ukończeniu dwóch semestrów student powinien:

- samodzielnie czytać prosty tekst łaciński przy pomocy słownika;

- posiadać umiejętność określania etymologii wyrazów pochodzenia łacińskiego w językach europejskich;

- rozpoznawać w jakim stopniu łacińskie słownictwo oraz elementy gramatyki i składni są obecne w językach europejskich, wyjaśnia znaczenie i pochodzenie wielu "wyrazów obcych" w języku polskim.

EFEKTY UCZENIA SIĘ:

(WIEDZA)

- zna podstawy morfologii łaciny okresu klasycznego;

– zna podstawy składni łaciny okresu klasycznego;

(UMIEJĘTNOŚCI)

– analizuje prosty tekst łaciński pod kątem elementów składni;

– analizuje prosty tekst łaciński pod kątem elementów morfologii;

(KOMPETENCJE SPOŁECZNE)

– posługuje się znajomością języka w przekładzie prostych tekstów;

– jest gotów do właściwej oceny znaczenia europejskiego dziedzictwa kulturowego dla rozumienia wydarzeń społecznych i kulturalnych.

Ocena ciągła (bieżące przygotowanie się do zajęć i aktywność). Śródsemestralne pisemne testy kontrolne, egzamin pisemny.

Obecność na zajęciach jest obowiązkowa. Wolno mieć 2 nieobecności w semestrze. W wypadku opuszczenia większej liczby zajęć student musi przygotować (tzn. umieć przetłumaczyć) jeden lub dwa teksty łacińskie i zaliczyć je na dyżurze. Nieobecność na 50% zajęć skutkuje niedopuszczeniem do egzaminu.

Pisemny egzamin końcowy sprawdzający znajomość podstaw fleksji i składni oraz umiejętność poprawnego przekładu prostego tekstu ciągłego.