Gramatyka opisowa polskiego języka migowego 1

obowiązkowe

Celem zajęć jest zaznajomienie uczestników z kluczowymi zagadnieniami związanymi z opisem gramatycznym polskiego języka migowego (PJM). Analizowane będą rzeczywiste wypowiedzi użytkowników PJM zaczerpnięte z korpusu tego języka. Wprowadzona zostanie odpowiednia terminologia z zakresu językoznawstwa teoretycznego. Nabyta wiedza ułatwi studentom refleksję nad strukturami poznawanymi w trakcie nauki PJM. Przedmiot trwa trzy semestry. Każdy semestr ma własną specyfikę, wynikającą ze stopnia zaawansowania refleksji gramatycznej. Każdy semestr jest zaliczany osobno.

w sali

Zajęcia wprowadzają studentów w problematykę opisu gramatycznego polskiego języka migowego (PJM). Wyposażają studentów w narzędzia i kompetencje niezbędne do analizowania zjawisk gramatycznych w językach wizualno-przestrzennych (z użyciem odpowiedniej terminologii). Podstawą empiryczną kursu są rzeczywiste wypowiedzi użytkowników PJM zaczerpnięte z korpusu tego języka. Nabyta wiedza ułatwi studentom refleksję nad strukturami przyswajanymi w trakcie praktycznej nauki PJM w ramach innych zajęć kursowych. Zajęcia pozwalają także uczestnikom na zdobycie wiedzy i umiejętności niezbędnych podczas przygotowywania pracy magisterskiej z zakresu lingwistyki migowej.

Zagadnienia omawiane w tym semestrze:

1. Specyfika gramatyczna polskiego języka migowego (PJM) na tle innych języków migowych

2. Podstawowe kategorie gramatyczne PJM na różnych poziomach opisu

3. Przestrzeń topograficzna i gramatyczna

4. Rola daktylografii w systemie gramatycznym PJM

5. Charakterystyka gramatyczna wybranych klas znaków (takich jak czasowniki, rzeczowniki, przymiotniki, liczebniki główne, porządkowe i inkorporowane, znaki posesywne, znaki wskazujące)

6. Wybrane zagadnienia morfologii PJM

7. Strategie słowotwórcze i zdaniotwórcze bazujące na potencjale ikonicznym

8. Analiza danych korpusowych pod względem wybranych właściwości gramatycznych PJM

J. Łacheta, M. Czajkowska-Kisil, J. Linde-Usiekniewicz, P. Rutkowski, red., Korpusowy słownik polskiego języka migowego, Warszawa: Wydział Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego (publikacja online: http://www.slownikpjm.uw.edu.pl).

R. Pfau, M. Steinbach, B. Woll (2012), red., Sign language: An international handbook. Berlin: De Gruyter Mouton (wybrane rozdziały).

P. Rutkowski (2017), red., Ikoniczność w gramatyce i leksyce polskiego języka migowego (PJM) (Lingwistyka Migowa w Polsce / Sign Linguistics in Poland: 1), Warszawa: Wydział Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego.

P. Rutkowski, M. Czajkowska-Kisil (2010), O kategorii zaimka osobowego w Polskim Języku Migowym (PJM), LingVaria 1(9), 65-77.

P. Rutkowski, A. Kuder, J. Filipczak, P. Mostowski (2015), Analiza suprasegmentalnych wykładników negacji w polskim języku migowym (PJM) jako przykład wykorzystania metod korpusowych w badaniach nad komunikacją wizualno-przestrzenną, w: Metodologie językoznawstwa. Od dialektologii do dialektyki (Łódzkie Studia z Językoznawstwa Angielskiego i Ogólnego / Łódź Studies in English and General Linguistics: 4), red. P. Stalmaszczyk, Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 109-130.

P. Rutkowski, S. Łozińska (2014), red., Lingwistyka przestrzeni i ruchu. Komunikacja migowa a metody korpusowe, Warszawa: Wydział Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego.

P. Rutkowski, S. Łozińska, Argument linearization in a three-dimensional grammar: A typological perspective on word order in Polish Sign Language (PJM), Journal of Universal Language, 17.1, 109-134.

P. Tomaszewski, P. Rosik (2007a), Sygnały niemanualne a zdania pojedyncze w polskim języku migowym: gramatyka twarzy, Poradnik Językowy, 1, 33-49.

P. Tomaszewski, P. Rosik (2007b), Sygnały niemanualne a zdania złożone w polskim języku migowym: gramatyka twarzy, Poradnik Językowy, 2, 64-80.

P. Tomaszewski (2005), O niektórych elementach morfologii polskiego języka migowego: złożenia (cz. 1), Poradnik Językowy, 2, 59-75.

P. Tomaszewski (2005), O niektórych elementach morfologii polskiego języka migowego: zapożyczenia (cz. 2), Poradnik Językowy, 3, 44-62.

P. Tomaszewski (2011), Lingwistyczny opis struktury polskiego języka migowego, w: Język jako przedmiot badań psycholingwistycznych. Psycholingwistyka i neurolingwistyka, red. I. Kurcz, H. Okuniewska, Warszawa: Wydawnictwo SWPS Academica, 184-238.

E. Twardowska (2008), red., Stan badań nad Polskim Językiem Migowym, Łódź: PZG Oddział Łódzki.

Po ukończeniu zajęć student/studentka:

[w zakresie wiedzy:]

ma pogłębioną wiedzę na temat specyfiki metodologicznej, terminologii i metod stosowanych w badaniach nad gramatyką wizualno-przestrzenną;

ma pogłębioną wiedzę na temat wybranych aspektów struktury gramatycznej polskiego języka migowego (PJM), jej cech charakterystycznych, a także różnic i podobieństw między PJM a innymi językami migowymi oraz językami fonicznymi;

ma pogłębioną i uporządkowaną wiedzę na temat związków między gramatyką a innymi wymiarami komunikacji migowej;

ma pogłębioną i uporządkowaną wiedzę o najważniejszych nowych odkryciach naukowych w zakresie badań nad gramatyką PJM;

[w zakresie umiejętności:]

posiada umiejętność samodzielnego zdobywania i rozwijania wiedzy w zakresie analizy gramatycznej;

potrafi wyszukiwać, analizować, oceniać, selekcjonować i użytkować informacje przy użyciu różnych źródeł i sposobów;

potrafi samodzielnie zdobywać wiedzę z zakresu gramatyki wizualno-przestrzennej, rozwijając swoje umiejętności badawcze;

posiada umiejętność przygotowania i prowadzenia prostych badań z zakresu gramatyki migowej, zna i rozumie terminologię gramatyczną i potrafi ją stosować;

posiada umiejętności krytycznego odwoływania się do poglądów innych autorów;

[w zakresie kompetencji społecznych:]

dobrze zna zakres posiadanej przez siebie wiedzy i swoich umiejętności i rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się;

docenia wartość zdobywanej wiedzy i potrafi wykorzystywać tę wiedzę do weryfikowania odbieranych treści;

rozumie i docenia znaczenie uczciwości intelektualnej w badaniach naukowych.

Kryteria oceniania:

- obowiązkowa obecność na zajęciach

- aktywne uczestnictwo w zajęciach

- systematyczne przygotowywanie zadanego materiału

Forma zaliczenia przedmiotu: test zaliczeniowy i ocena ciągła