Uniwersytet Warszawski, Wydział Nauk Ekonomicznych - Centralny System Uwierzytelniania
Strona główna

Deinstytucjonalizacja – nowa jakość polityki społecznej

Informacje ogólne

Kod przedmiotu: 3401-FAK-DIz
Kod Erasmus / ISCED: 14.0 Kod klasyfikacyjny przedmiotu składa się z trzech do pięciu cyfr, przy czym trzy pierwsze oznaczają klasyfikację dziedziny wg. Listy kodów dziedzin obowiązującej w programie Socrates/Erasmus, czwarta (dotąd na ogół 0) – ewentualne uszczegółowienie informacji o dyscyplinie, piąta – stopień zaawansowania przedmiotu ustalony na podstawie roku studiów, dla którego przedmiot jest przeznaczony. / (0310) Nauki społeczne i psychologiczne Kod ISCED - Międzynarodowa Standardowa Klasyfikacja Kształcenia (International Standard Classification of Education) została opracowana przez UNESCO.
Nazwa przedmiotu: Deinstytucjonalizacja – nowa jakość polityki społecznej
Jednostka: Instytut Profilaktyki Społecznej i Resocjalizacji
Grupy: Przedmioty fakultatywne zaoczne - I i II stopień
Przedmioty Instytutu Profilaktyki i Resocjalizacji (zaoczne)
Punkty ECTS i inne: 3.00 Podstawowe informacje o zasadach przyporządkowania punktów ECTS:
  • roczny wymiar godzinowy nakładu pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się dla danego etapu studiów wynosi 1500-1800 h, co odpowiada 60 ECTS;
  • tygodniowy wymiar godzinowy nakładu pracy studenta wynosi 45 h;
  • 1 punkt ECTS odpowiada 25-30 godzinom pracy studenta potrzebnej do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się;
  • tygodniowy nakład pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się pozwala uzyskać 1,5 ECTS;
  • nakład pracy potrzebny do zaliczenia przedmiotu, któremu przypisano 3 ECTS, stanowi 10% semestralnego obciążenia studenta.
Język prowadzenia: polski
Rodzaj przedmiotu:

fakultatywne

Założenia (opisowo):

Wiedza podstawowa z zakresu polityki społecznej

Tryb prowadzenia:

mieszany: w sali i zdalnie

Skrócony opis:

Przedmiot ma za zadanie wprowadzić studentów w problematykę deinstytucjonalizacji jako nowego kierunku/paradygmatu polityki społecznej. DI to proces przejścia od pomocy i opieki zakładowej do wsparcia społecznego świadczonego w sposób środowiskowy z wykorzystaniem różnorodnych zasobów i infrastruktury lokalnych społeczności, ze szczególnym uwzględnieniem dążenia do zastąpienia placówek długookresowej całodobowej opieki innymi rozwiązaniami organizacyjnymi. Studenci poznają zarówno założenia polityki DI jak i praktyczne formy jej stosowania odnoszące się do pracy z różnymi grupami wrażliwymi: osobami z niepełnosprawnościami, migrantami, osobami bezdomnymi, a także odnoszące się do transformacji różnego typu instytucji.

Pełny opis:

Deinstytucjonalizacja w ujęciu programowania polityk publicznych to proces przejścia od pomocy i opieki zakładowej do wsparcia socjalnego i społecznego świadczonego w sposób środowiskowy z wykorzystaniem różnorodnych zasobów i infrastruktury lokalnych społeczności, ze szczególnym uwzględnieniem dążenia do zastąpienia placówek długookresowej całodobowej opieki innymi rozwiązaniami organizacyjnymi. Takie rozumienie, choć kojarzy preferencje dla określonych rozwiązań organizacyjnych (sfera zarządzania publicznego) ze społecznymi aspektami dokonującej się zmiany (sfera polityki społecznej jako działania podtrzymującego i przetwarzającego ład zbiorowy), nie uwypukla w wystarczającym stopniu znaczenia zaangażowania społecznego (pracy środowiskowej) jako podstawowej siły zmiany społecznej, a przede wszystkim nie przystaje do rozumienia instytucji w naukach społecznych. W polityce deinstytucjonalizacji nie chodzi przy tym o proste zmiany organizacyjne, ale przeformatowanie podstaw ładu zbiorowego, tak aby instytucje opieki, pomocy i wsparcia maksymalnie zakorzeniały się w środowisku życia ludzi i tym samym były zasadniczo odmienne od placówek wsparcia jako instytucji totalnych w ujęciu Ervinga Goffmana. Tak ujmowany „proces deinstytucjonalizacji” wymaga długoterminowej strategii w zakresie programowania i wdrażania działań publicznych, której elementem, powinna być alokacja odpowiednich środków na rozwój alternatywnych (wobec instytucji o charakterze zamkniętych placówek długookresowego całodobowego pobytu) usług środowiskowego wsparcia na poziomie lokalnym. DI jest procesem publicznym i społecznym ukierunkowanym na rozwój usług w społeczności, tak by ostatecznie wyeliminować potrzebę opieki instytucjonalnej.

Literatura:

Lizut J., Grewiński M. (red.), Deinstytucjonalizacja w polityce społecznej. Szanse i zagrożenia (2021), Warszawa

Goffman E. (2011). Instytucje totalne. Gdańsk: GWP.

Grewiński M., Kamiński S. (2007). Obywatelska polityka społeczna. Warszawa: Wyższa Szkoła Pedagogiczna TWP.

Zbyrad T. (2016). Od instytucjonalizacji opieki ku deinstytucjonalizacji. Wyzwania polityki społecznej i szanse rozwoju. W: A. Furmańska- -Maruszak, A. Wójtewicz (red.), Polityka społeczna wobec wyzwań demograficznych i przemian społecznych. Toruń: Wydawnictwo Edukacyjne AKAPIT.

Fijołek-Głowacka, K. (2021). Uspołecznienie, upodmiotowienie, personalizacja. Czas na deinstytucjonalizację. Instytut Spraw Obywatelskich. https://instytutsprawobywatelskich.pl/uspolecznienie-upod miotowienie-personalizacja-czas-na-deinstytucjonalizacje/

Krzyszkowski, J. (2018). Deinstytucjonalizacja usług dla seniorów jako element polityki senioralnej. Problemy Polityki Społecznej. Studia i Dyskusje, 43/3/2018.

Ogólnoeuropejskie wytyczne dotyczące przejścia od opieki instytucjonalnej do opieki świadczonej na poziomie lokalnych społeczności. Europejska Grupa Ekspertów ds. Przejścia od Opieki Instytucjonalnej do Opieki świadczonej na poziomie Lokalnych Społeczności. (2012). Europejska Grupa Ekspertów ds. Przejścia od Opieki Instytucjonalnej do Opieki świadczonej na poziomie Lokalnych Społeczności, Bruksela.

Efekty uczenia się:

Po zakończeniu zajęć student/ka będzie

w sferze wiedzy:

 posiadał wiedzę o koncepcji i polityce deinstytucjonalizacji

 miał wiedzę o rozwiązaniach stymulujących deinstytucjonalizację

w sferze umiejętności:

 potrafił wykorzystywać interdyscyplinarną wiedzę na temat mechanizmów deinstytucjonalizacji

 potrafił wykorzystywać interdyscyplinarną wiedzę do kompetentnej obserwacji, interpretacji i analizy oddziaływań podejmowanych wobec różnych grup i społeczności

 potrafił posługiwać się zasadami i normami prawa, etyki, a w szczególności etyki pracy środowiskowej w projektowaniu oraz realizacji deinstytucjonalizacyjnych praktyk pomocowych polityk, projektów, programów adresowanych do społeczności wymagających wsparcia

w sferze kompetencji społecznych:

 świadomy potencjału różnych grup wrażliwych

 miał świadomość znaczenia profesjonalnej wiedzy i umiejętności w pracy na rzecz upodmiotowienia grup defaworyzowanych

Metody i kryteria oceniania:

W trakcie konwersatorium przewidziano kilka metod oceny wiedzy, umiejętności i kompetencji studenta/tki:

1. Ocenę aktywności i udziału w dyskusjach grupowych (pomysły i argumentacja).

2. Ocenę indywidualnych prezentacji tematycznych

3. Pisemna analizy wybranej praktyki środowiskowej

Zajęcia w cyklu "Semestr letni 2023/24" (w trakcie)

Okres: 2024-02-19 - 2024-06-16
Wybrany podział planu:
Przejdź do planu
Typ zajęć:
Konwersatorium, 15 godzin, 18 miejsc więcej informacji
Koordynatorzy: Bohdan Skrzypczak
Prowadzący grup: Bohdan Skrzypczak
Lista studentów: (nie masz dostępu)
Zaliczenie: Przedmiot - Zaliczenie na ocenę
Konwersatorium - Zaliczenie na ocenę
Opisy przedmiotów w USOS i USOSweb są chronione prawem autorskim.
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Warszawski, Wydział Nauk Ekonomicznych.
ul. Długa 44/50
00-241 Warszawa
tel: +48 22 55 49 126 https://www.wne.uw.edu.pl/
kontakt deklaracja dostępności USOSweb 7.0.3.0 (2024-03-22)