Psychopatologia sądowa

obowiązkowe

w sali

Przedmiot ma za zadanie wprowadzenie studentów w problematykę psychopatologii sądowej a szczególnie przekazania wiedzy z obszaru teorii i praktyki psychologii i psychiatrii sądowej i rozwinięcie zdolności wykorzystywania konstruktów teoretycznych z tego obszaru wiedzy do opisu i wyjaśniania zachowań człowieka w sytuacji naruszania norm prawnych, a także sposobów odziaływań korekcyjnych, terapeutycznych i resocjalizacyjnych wobec osób naruszających normy społeczne.

Przedmiot ma za zadanie wprowadzenie studentów w problematykę psychopatologii sądowej a szczególnie przekazania wiedzy z obszaru teorii i praktyki psychologii sądowej i rozwinięcie zdolności wykorzystywania konstruktów teoretycznych z obszaru wiedzy psychologicznej do opisu, wyjaśniania i antycypowania zachowań człowieka w sytuacji naruszania norm prawnych, a także sposobów odziaływań korekcyjnych, terapeutycznych i resocjalizacyjnych wobec osób naruszających normy społeczne. Przedmiot obejmuje omówienie zagadnień z zakresu uwarunkowań czynów przestępczych i zasad i reguł psychologicznego i psychiatrycznego opiniowania w sprawach karnych dorosłych oraz nieletnich, problematyki niepoczytalności i środków zabezpieczających w psychiatrii. Omówioną zostaną specyficzne zaburzenia z zakresu psychopatologii sądowej ich uwarunkowania powstania i leczenia. Zakres tematyczny wykładu obejmuje omówienie min. zaburzeń osobowości i ich wpływu na zachowanie, psychopatia i jej uwarunkowania, Stany wyjątkowe w psychiatrii, uwarunkowania zaburzeń seksualnych w tym pedofilii, uwarunkowania i przyczyny kanibalizmu na podstawie studium przypadku, uzależnienień od substancji psychoaktywnych, agresję i jej uwarunkowania, okołoporodowe zaburzenia psychiczne i ich możliwe związki z krzywdzeniem dzieci (dzieciobójstwo) i zasady profilowania.

• Augustynek A. (2015). Psychopatologia człowieka dorosłego, Warszawa: Difin.

• Barczak-Oplustil A., Pyrcak-Górowska M. (2021). Środki zabezpieczające. Ujęcie systemowe. Kraków: Krakowski Instytut Prawa Karnego.

• Beisert M. (2012). Pedofilia. Geneza i mechanizm zaburzenia. Sopot: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.

• Groth J. (2011). Oblicza psychopatii. Obraz kliniczny i kategorie diagnostyczne. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar

• Gruza E. (2021). Psychologia sądowa dla prawników. Warszawa: Wolters Kluwer

• Hołyst B. (2018). Psychologia kryminalistyczna. Warszawa: Difin.

• Kasparek K., Szpitalak M. (2014). Psychologia sądowa. Wybrane zagadnienia. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego

• Lew-Starowicz Z. (2017). Zaburzenia seksualne. Poznań: Termedia Wydawnictwa Medyczne.

• Oblicza złości. Perspektywa psychologów, psychiatrów i psychoterapeutów. Opracowanie zbiorowe. (2012). Warszawa: Difin.

• Rode D., Dukała K., Kabzińska J., Zalewska, Łunkiewicz K. (2020). Kliniczna psychologia sądowa. Warszawa: PWN.

• Seligman M. E.P. (2003). Psychopatologia. Warszawa: Wydawnictwo: zysk i S-ka Wydawnictwo

• Stanik J. M. (2013). Psychologia sądowa. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

• Williams, C. L.; Butcher, J. N. (2020). Psychologia zaburzeń. Gdańsk: GWP

Po zakończeniu zajęć student/ka

w sferze wiedzy:

• zna i rozumie znaczenie nauk psychologia i psychopatologia i ich znaczenie w kryminologii i wiktymologii oraz polityce kryminalnej

• ma zaawansowaną wiedzę o mechanizmach psychologicznych i psychopatologicznych działania sprawców przestępstw, sposobach racjonalizacji i adaptacji do zastanej rzeczywistości w przebiegu procesu wychowania, socjalizacji i resocjalizacji

• zna przyczyny indywidualne i społeczne przestępczości jako zjawiska społecznego

• zna i umie wyjaśnić możliwe przyczyny zachowań poszczególne kategorie sprawców: popełniających przestępstwa wobec kobiet, cudzoziemców, nieletnich, więźniów

w sferze umiejętności:

• wyjaśniać zjawisko przestępczości przez pryzmat różnych teorii psychologicznych,

• zastosować różnorodne metody i techniki w procesie weryfikacji hipotez badawczych dotyczących m.in. uwarunkowań przestępczości, ryzyka wiktymizacyjnego, trendów przestępczości i ryzyka ponownego popełnienia przestępstwa

• umie pracować z indywidualnym przypadkiem „klientem” zajęć klinicznych: umie zbierać informacje, weryfikować je, prowadzić ukierunkowaną rozmowę i wyciągać adekwatne wnioski

w sferze kompetencji społecznych :

• jest gotów do pogłębiani wiedzy i uczenia się, poszukiwania teoretycznych wyjaśnień zjawisk przyczyn przestępczości

• jest gotów do identyfikacji problemów osób popełniających przestępstwa i umie wskazać terapeutyczne, rehabilitacyjne i resocjalizacyjne sposoby ich zapobiegania

• jest gotów do pracy z ofiarami przestępstw, zna psychologiczne konsekwencje ich traum wie jak i gdzie ich kierować ich do instytucji i organizacji

świadczących odpowiednią pomoc

obecność, przygotowanie zajęć – 10%, przedstawienie pracy pisemnej na zadany temat – 20%, końcowy egzamin pisemny– 70%