Psychologia kliniczna i elementy psychiatrii

obowiązkowe

w sali

Celem przedmiotu jest zaznajomienie studentów z zaburzeniami zachowania, chorobami psychicznymi oraz ich uwarunkowaniami genetycznymi, biologicznymi i psychologicznymi. Szczególny nacisk położony jest na zaburzenia zachowania wynikające z sytuacji stresowych i zaburzeń osobowości u dorosłych, a także zaburzenia rozwoju osobowości dzieci i młodzieży wraz z ich uwarunkowaniami w systemie rodzinnym.

Zakres tematyczny wykładu i ćwiczeń

1. Kryteria definiowania zaburzeń w psychologii i psychiatrii

2. Podstawy psychopatologii ogólnej

3. Psychozy i ich uwarunkowania

4. Upośledzenie umysłowe i zespoły psychoorganiczne

5. Zaburzenia osobowości, nerwice i uzależnienia

6. Koncepcje stresu i wpływ stresu na zachowanie, zespół stresu pourazowego (PTSD) – przyczyny i skutki zwłaszcza u ofiar przestępstw, wypadków i kataklizmów

7. Rodzina i szkoła jako źródła zaburzeń w funkcjonowaniu dzieci i młodzieży, ze szczególnym uwzględnieniem zachowań naruszających prawo

Nakład pracy studenta:

Studia stacjonarne:

Wykład – 30 godzin

Ćwiczenia – 30 godzin

kwerenda i zapoznanie się z literaturą – 50 godzin

Przegotowanie do zaliczenia/ egzaminu – 10 godzin

Razem: 120 godzin

Studia niestacjonarne:

Wykład – 20 godzin

Ćwiczenia – 20 godzin

Kwerenda i zapoznanie się z literaturą – 70 godzin

Przegotowanie do zaliczenia/ egzaminu – 10 godzin

Razem: 120 godzin

• Browne, K, Herbert,M. (1999). Zapobieganie przemocy w rodzinie. Warszawa: PARPA.

• Cierpiałkowska L (red.), (2004). Psychologia zaburzeń osobowości. Wybrane zagadnienia. Poznań: UAM

• Doliński, D. (red.). Psychologia. Podręcznik akademicki. T.2. Gdańsk: GWP

• Grzesiuk L. (red.), (2005). Psychoterapia. T. 1-3, , Warszawa Eneteia

• Kaplan H., Sadock B. (1998). Psychiatria kliniczna. Wrocław: Urban & Partner

• Klasyfikacja zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania. ICD-10. (1997) Kraków – Warszawa: IPiN

• Kościelska, M. (2000). Psychologia kliniczna dziecka. W: J. Strelay (red.), Psychologia. Podręcznik akademicki (t. 3, s. 623-648), Gdańsk: GWP

• Meyer, R. (2003). Psychopatologia. Studia przypadków. Gdańsk: GWP

• Namysłowska I. (red), (2011), Psychiatria dzieci i młodzieży, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL

• Pecyna, M. (1998). Psychologia kliniczna w praktyce pedagogicznej. Warszawa: WYD. ŻAK

• Seligmann, E.P.,Walker E.F., Rosenhan, D.L.,(2003). Psychopatologia. Poznań: Zysk S-ka

• Sęk, H. (2005). Psychologia kliniczna. T. 1 i 2. Warszawa: PWN

• Sęk, H., Brzezińska, A. J., (2008). Podstawy pomocy psychologicznej. W: Strelau, I., Doliński, D. (red.). Psychologia. Podręcznik akademicki. T.2. Gdańsk: GWP

Efekty w zakresie wiedzy

Student:

• zna podstawowe słownictwo i definicje stosowane w psychologii klinicznej.

• ma podstawową wiedzę o specyfice psychologii klinicznej i psychiatrii

• ma wiedzę na temat zaburzeń zdrowia psychicznego i ma umiejętność analizy jej wpływu na rozwój człowieka i funkcjonowanie w życiu codziennym

• ma podstawową wiedzę na temat znaczenia zaburzeń zdrowia psychicznego dla rozwoju człowieka, potrafi wymienić wybrane problemy kliniczne i ich wpływ na rozwój człowieka w poszczególnych etapach życia

Efekty w zakresie umiejętności

Student:

• potrafi dokonać obserwacji i interpretacji podstawowych objawów zaburzeń psychicznych i psychologicznych, analizuje ich powiązania z różnymi obszarami funkcjonowania człowieka.

• potrafi wykorzystywać podstawową wiedzę teoretyczną z zakresu psychologii klinicznej i psychiatrii w celu analizowania i interpretowania problemów edukacyjnych, wychowawczych, opiekuńczych, kulturalnych i pomocowych, a także motywów i wzorów ludzkich zachowań.

• potrafi posługiwać się podstawowymi ujęciami teoretycznymi źródeł i objawów zaburzeń zdrowia psychicznego w celu analizowania motywów i wzorów ludzkich zachowań, diagnozowania i prognozowania sytuacji oraz analizowania strategii działań praktycznych w odniesieniu do różnych kontekstów działalności pomocowej

• potrafi wykorzystać wiedzę z zakresu psychologii klinicznej i psychiatrii do rozpoznawania i nazwania zaburzenia psychicznych oraz szacuje głębokość tych zaburzeń

• potrafi rozpoznać i zdefiniować potrzeby i problemy przeżywane i doświadczane przez jednostki, rodziny czy społeczności

• Ma umiejętność analizy zaburzeń zdrowia psychicznego i ich wpływ na rozwój człowieka(dzieci i dorosłych) i ich funkcjonowanie w życiu codziennym.

• jest przygotowany do uczestnictwa w programach i działaniach pomocowych dla osób uzależnionych, chorych psychicznie, ofiar przestępstw, osób przezywających skutki stresu pourazowego (ofiar przestępstw, wypadków i kataklizmów) oraz dzieci z rodzin problemowych.

• potrafi dokonać wyboru odpowiednich strategii pomocy osobom przeżywającym trudności psychiczne

• potrafi ocenić sytuację w zakresie kontaktu z osobą

Efekty w zakresie kompetencji

Student:

• jest świadomy znaczenia poprawnej komunikacji interpersonalnej z osobami przeżywającymi problemy psychiczne, przez co potrafi współdziałać w grupach i nawiązywać kontakt z podopiecznymi

• jest przygotowany do uczestnictwa w programach i działaniach pomocowych dla osób uzależnionych, chorych psychicznie, ofiar przestępstw, osób przezywających skutki stresu pourazowego (ofiar przestępstw, wypadków i kataklizmów) oraz dzieci z rodzin problemowych.

• rozumie potrzebę podejmowania otwartego dialogu na temat zaburzeń psychicznych.

• jest w stanie ocenić sytuację w zakresie kontaktu z osobą zaburzoną, zna wartość obecności i tolerancji wobec osób zmagających się z tymi problemami.

obecność oraz bieżące przygotowanie do zajęć i aktywność – 25%; końcowe zaliczenie pisemne 75%