Metodyka ewaluacji
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 3401-PR1-SP-WR-MEWz |
Kod Erasmus / ISCED: |
14.2
|
Nazwa przedmiotu: | Metodyka ewaluacji |
Jednostka: | Instytut Profilaktyki Społecznej i Resocjalizacji |
Grupy: |
Przedmioty Instytutu Profilaktyki i Resocjalizacji (zaoczne) Przedmioty specjalizacyjne zaoczne: Wychowanie resocjalizujące - IPSIR, I stopień |
Punkty ECTS i inne: |
2.00
|
Język prowadzenia: | polski |
Rodzaj przedmiotu: | obowiązkowe |
Tryb prowadzenia: | w sali |
Skrócony opis: |
Definicja i przykłady badań ewaluacyjnych. Metodologiczne schematy ewaluacji (quasi-eksperyment, ewaluacja jakościowa i ilościowa). Projektowanie i realizacja takich badań. Społeczny i etyczny kontekst ewaluacji. |
Pełny opis: |
Ewaluacja to systematyczne badanie wartości lub cech konkretnego programu, działania lub obiektu z punktu widzenia przyjętych kryteriów w celu jego usprawnienia, rozwoju lub lepszego zrozumienia (Korporowicz, 2001: 103-4). Kurs podzielony jest na trzy moduły: teoretyczny, metodologiczny i warsztatowy (praktyczny). W trakcie konwersatorium omawiane są stosowane definicje ewaluacji. Przedstawiany jest zarys rozwoju tego podejścia i poruszana jest tematyka jego relacji i z innymi zastosowaniami nauk społecznych. W części teoretycznej kursu studenci zaznajamiani są z celami, typami i kryteriami ewaluacji. W części metodologiczno-organizacyjnej ćwiczone jest projektowanie ewaluacji, omawiani są uczestnicy procesu ewaluacji. Szczególna uwaga przyłożona jest do metod i technik stosowanych w badaniach ewaluacyjnych (zagadnienie doboru technik do konkretnych problemów badawczych, zbierania danych, określanie wskaźników zjawisk społecznych poddawanych badaniu w procesie ewaluacji, analiza danych). W części praktycznej zajęć omawiane są przykłady konkretnych ewaluacji pojedynczych projektów jak i szerokich programów z zakresu polityki społecznej, oraz ćwiczone jest pisanie raportów z badań ewaluacyjnych. Ostatnim, ale nie najmniej ważnym omawianym zagadnieniem są etyczne kwestie związane z procesem ewaluacji. W trakcie zajęć szczególny nacisk kładziony jest na ewaluację rozwiązywania problemów społecznych, jednak przedstawione zagadnienia teoretyczne i metodologiczne wykraczają poza tę tematykę. Zakres tematów: 1.Zajęcia wprowadzające: Definicja ewaluacji; Zarys historii badań ewaluacyjnych 2.Ewaluacja jako rodzaj badań stosowanych 3.Cele badań ewaluacyjnych 4.Typy badań ewaluacyjnych 5.Kryteria ewaluacji 6.Projektowanie ewaluacji 7.Aktorzy ewaluacji 8.Metody badań ewaluacyjnych 9.Wskaźniki w badaniach ewaluacyjnych 10.Metody jakościowe w badaniach ewaluacyjnych 11.Metody ilościowe w badaniach ewaluacyjnych 12.Ewaluacja w celu powielenia programu 13.Przykłady ewaluacji 14.Budowanie raportu z badań ewaluacyjnych 15.Etyczne aspekty badań ewaluacyjnych. |
Literatura: |
Batorski, Dominik. 2008. Metody analizy sieci i ich zastosowanie w ewaluacji. W: A. Haber, M. Szałaj (red.). Środowisko i warsztat ewaluacji. Warszawa: Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości, s.167-191. Frieske, Kazimierz W. 2008. Nauki społeczne w służbie spraw publicznych – polskie tradycje. W: A. Haber, M. Szałaj (red.). Środowisko i warsztat ewaluacji. Warszawa: Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości, s.13-29. Godlewska, Justyna. 2010. Planowanie ewaluacji. W: B. Szatur-Jaworska (red.). Ewaluacja w służbach społecznych. Warszawa: Mazowieckie Centrum Polityki Społecznej, s.93-101. Górniak, Jarosław i Karolina Keler. 2007. Wskaźniki w ewaluacji ex-post programów publicznych. W: A. Haber (red.). Ewaluacja ex-post: Teoria i praktyka badawcza. Warszawa: Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości, s.155-181. House, Ernest R. 1997. Demokratyzacja ewaluacji. W: L. Korporowicz (red.). Ewaluacja w edukacji. Warszawa: Oficyna Naukowa, s.225-243. Jasiński, Mikołaj i Michał Kowalski. 2007. Fałszywa sprzeczność: metodologia jakościowa czy ilościowa? W: A. Haber (red.). Ewaluacja ex-post: Teoria i praktyka badawcza. Warszawa: Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości, s.97-114. Korporowicz, Leszek. 2001. Rozumienie ewaluacji: Historia, która ma przyszłość. W: J. Ł. Grzelak, M. J. Sochocki (red.). Ewaluacja profilaktyki problemów dzieci i młodzieży. Warszawa: Pracownia Profilaktyki Problemowej, s.101-116. Korporowicz, Leszek. 2008. Interakcyjne aspekty procesu ewaluacyjnego: Pomiędzy analizą a animowaniem zmian społecznych. W: A. Haber, M. Szałaj (red.). Środowisko i warsztat ewaluacji. Warszawa: Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości, s.71-89. Mandes, Sławomir. 2008. Metody jakościowe w ewaluacji. W: K. Olejniczak, M. Kozak, B. Ledzion (red.). Teoria i praktyka ewaluacji interwencji publicznych: Podręcznik akademicki. Warszawa: Wydawnictwo Profesjonalne i Akademickie, s.129-149. Mayntz, Renate, Kurt Holm i Peter Hübner. 1985. Wprowadzenie do metod socjologii empirycznej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, s.23-30, 50-55. Nevo, David. 1997. Konceptualizacja ewaluacji edukacyjnej. Analityczny przegląd literatury. W: L. Korporowicz (red.). Ewaluacja w edukacji. Warszawa: Oficyna Naukowa, s.51-64. Okulicz-Kozaryn, Katarzyna. 2001. Standardy poprawnego budowania skutecznych programów profilaktycznych – model sześciu faz. W: J. Ł. Grzelak, M. J. Sochocki (red.). Ewaluacja profilaktyki problemów dzieci i młodzieży. Warszawa: Pracownia Profilaktyki Problemowej, s.58-81. Olejniczak, Karol. 2008. Wprowadzenie do zagadnień ewaluacji. W: K. Olejniczak, M. Kozak, B. Ledzion (red.). Teoria i praktyka ewaluacji interwencji publicznych: Podręcznik akademicki. Warszawa: Wydawnictwo Profesjonalne i Akademickie, s.17-43. Ozierański, Piotr. 2006. O związkach ewaluacji i socjotechniki. „Polityka Społeczna” 1: 18-22. Podgórecki, Adam. 1962. Charakterystyka nauk praktycznych. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, s.125-139. Robson, Colin. 1997. Projektowanie ewaluacji. W: L. Korporowicz (red.). Ewaluacja w edukacji. Warszawa: Oficyna Naukowa, s.147-162. Simons, Helen. 1997. Specyfika i rozwój studiów ewaluacyjnych. W: L. Korporowicz (red.). Ewaluacja w edukacji. Warszawa: Oficyna Naukowa, s.21-47. Sochocki, Marcin J. 2001.Profilaktyka w szkole (o profilaktyce, jej wykonawcach, rodzicach i ewaluacji). W: J. Ł. Grzelak, M. J. Sochocki (red.). Ewaluacja profilaktyki problemów dzieci i młodzieży. Warszawa: Pracownia Profilaktyki Problemowej, s.191-211. Sułek, Antoni. 2002. Quasi-eksperymentalne oceny reform społecznych. W: A. Sułek. Ogród metodologii socjologicznej. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar, s.182-205. Szałaj, Maciej. 2007. Mechanizmy doboru kryteriów oceny w ewaluacji ex-post. W: A. Haber (red.). Ewaluacja ex-post: Teoria i praktyka badawcza. Warszawa: Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości, s.59-74. Szarfenberg, Ryszard. 2010. Ewaluacja projektów – przykłady. W: B. Szatur-Jaworska (red.). Ewaluacja w służbach społecznych. Warszawa: Mazowieckie Centrum Polityki Społecznej, s.168-182. Szatur-Jaworska, Barbara. 2010. Typologie ewaluacji. W: B. Szatur-Jaworska (red.). Ewaluacja w służbach społecznych. Warszawa: Mazowieckie Centrum Polityki Społecznej, s.34-44. Szatur-Jaworska, Barbara. 2010. Standardy ewaluacji. W: B. Szatur-Jaworska (red.). Ewaluacja w służbach społecznych. Warszawa: Mazowieckie Centrum Polityki Społecznej, s.81-90. Szatur-Jaworska, Barbara. 2010. Metody zbierania danych – obserwacja. W: B. Szatur-Jaworska (red.). Ewaluacja w służbach społecznych. Warszawa: Mazowieckie Centrum Polityki Społecznej, s.102-107. Szatur-Jaworska, Barbara. 2010. Metody zbierania danych – analiza dokumentów. W: B. Szatur-Jaworska (red.). Ewaluacja w służbach społecznych. Warszawa: Mazowieckie Centrum Polityki Społecznej, s.108-117. Theiss, Maria. 2010. Historyczne źródła i czynniki rozwoju ewaluacji. B. Szatur-Jaworska (red.). Ewaluacja w służbach społecznych. Warszawa: Mazowieckie Centrum Polityki Społecznej, s.15-23. Theiss, Maria. 2010. Kryteria ewaluacji. W: B. Szatur-Jaworska (red.). Ewaluacja w służbach społecznych. Warszawa: Mazowieckie Centrum Polityki Społecznej, s.45-60. Theiss, Maria. 2010. Metody zbierania danych – wywiady socjologiczne. W: B. Szatur-Jaworska (red.). Ewaluacja w służbach społecznych. Warszawa: Mazowieckie Centrum Polityki Społecznej, s.118-124. Wadowski, Dariusz. 2001. Odpowiedzialność ewaluatora za program. W: J. Ł. Grzelak, M. J. Sochocki (red.). Ewaluacja profilaktyki problemów dzieci i młodzieży. Warszawa: Pracownia Profilaktyki Problemowej, s.179-187. Widła, Łukasz. 2008. Zastosowanie metod ilościowych w ewaluacji. W: K. Olejniczak, M. Kozak, B. Ledzion (red.). Teoria i praktyka ewaluacji interwencji publicznych: Podręcznik akademicki. Warszawa: Wydawnictwo Profesjonalne i Akademickie, s.150-178. Zalewski, Dariusz. 2008. Możliwości i ograniczenia wykorzystania wyników ewaluacji przez instytucje publiczne. W: A. Haber, M. Szałaj (red.). Środowisko i warsztat ewaluacji. Warszawa: Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości, s.31-49. |
Efekty uczenia się: |
1. Student ma elementarną wiedzę dotyczącą przedmiotu, zakresu, aparatury pojęciowej, teorii ewaluacji; 2. Student rozpoznaje narzędzia, w tym techniki pozyskiwania danych wykorzystywane w badaniach empirycznych i analizach właściwych dla badań ewaluacyjnych; 3. Student ewaluuje projekty rozmaitych działań interwencyjnych w zakresie profilaktyki społecznej, readaptacji społecznej i resocjalizacji; 4. Student wykorzystuje wiedzę z zakresu wielu dyscyplin do oceny skuteczności i kosztów rozmaitych społecznych inicjatyw oraz zorganizowanych strategii, metod i form przeciwdziałania społecznym zagrożeniom i problemom; 5. Student wykorzystuje interdyscyplinarną wiedzę do formułowania własnego projektu badawczego (w zakresie badań ewaluacyjnych) i stosuje nowoczesne technologie, standardowe metody, narzędzia badawcze i środki analityczne do prawidłowego wykonania badania; 6. Student właściwie stosuje procedury i metody projektowania działań, dostrzega konieczność i posiada umiejętność poprawnego ewaluowania skuteczności i społecznych kosztów konstruowanych projektów; 7. Student poprawnie formułuje w języku polskim wypowiedzi pisemne na temat ewaluacji i przygotowuje wystąpienia ustne dotyczące ewaluacji; 8. Student potrafi współdziałać i pracować w grupie w różnych rolach społecznych |
Metody i kryteria oceniania: |
1. Ocena ciągła – uwzględniająca przygotowanie do zajęć i aktywność; 2. Prezentacja referatu z lektury uzupełniającej; 3. Przygotowanie projektu badania ewaluacyjnego. |
Zajęcia w cyklu "Semestr letni 2023/24" (zakończony)
Okres: | 2024-02-19 - 2024-06-16 |
Przejdź do planu
PN WT ŚR CZ PT SO KON
|
Typ zajęć: |
Konwersatorium, 15 godzin, 16 miejsc
|
|
Koordynatorzy: | Agnieszka Dudzińska | |
Prowadzący grup: | Agnieszka Dudzińska | |
Lista studentów: | (nie masz dostępu) | |
Zaliczenie: |
Przedmiot -
Zaliczenie na ocenę
Konwersatorium - Zaliczenie na ocenę |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Warszawski, Wydział Nauk Ekonomicznych.