Gerontologia społeczna
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 3401-PS1-3GSd |
Kod Erasmus / ISCED: |
14.5
|
Nazwa przedmiotu: | Gerontologia społeczna |
Jednostka: | Instytut Profilaktyki Społecznej i Resocjalizacji |
Grupy: |
Przedmioty Instytutu Profilaktyki i Resocjalizacji Przedmioty obowiązkowe - Praca socjalna, 3 rok, I stopień |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Rodzaj przedmiotu: | obowiązkowe |
Założenia (opisowo): | Podstawowa wiedza z zakresu nauk społecznych. |
Tryb prowadzenia: | w sali |
Skrócony opis: |
Celem zajęć jest: 1. poznanie i rozumienie psychospołecznych mechanizmów funkcjonowania człowieka starego; 2. zdobycie wiedzy o podstawowych problemach natury zdrowotnej i socjo-ekonomicznej typowych dla tej fazy życia; 3. zdobycie i doskonalenie umiejętności analizowania roli polityki społecznej i pomocy społecznej w łagodzeniu i rozwiązywaniu problemów starości. |
Pełny opis: |
Wykład ma za zadanie: • przedstawić systematycznie wiedzę potrzebną do zaliczenia przedmiotu, • zapoznać studenta z podstawowym zasobem wiedzy z zakresu gerontologii społecznej. Na początku zostanie przedstawiona ogólna charakterystyka i podstawowe pojęcia tej dyscypliny naukowej. Następnie zaprezentowane zostaną wybrane obszary zainteresowań teoretycznych i dziedziny praktyki gerontologii społecznej. Dyskusja na zajęciach ma prowadzić do lepszego zrozumienia poruszanych zagadnień. Ćwiczenia mają za zadanie: • pogłębić wiedzę przedstawioną na wykładach, • dać jej zastosowanie praktyczne, • mobilizować studentów do systematycznej pracy. |
Literatura: |
1. Barbara Szatur-Jaworska, Piotr Błędowski, Małgorzata Dzięgielewska, Podstawy gerontologii społecznej. Oficyna Wydawnicza ASPRA-JR, Warszawa 2006. 2. Marek Okólski (red. nauk.), Wyzwania starzejącego się społeczeństwa. Polska dziś i jutro. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2018. 3. Zofia Szarota, Starzenie się i starość w wymiarze instytucjonalnego wsparcia. Wydawnictwo Uniwersytetu Pedagogicznego, Kraków 2010. 4. Ian Stuart-Hamilton, Psychologia starzenia się. Wprowadzenie (tłum. Aleksander Błachnio). Zysk i S-ka Wydawnictwo, Poznań 2006. 5. Mirosław Górecki (red.), Prawda umierania i tajemnica śmierci. Wydawnictwo Akademickie „Żak”, Warszawa 2010. 6. Mirosław Górecki , Życie emocjonalne i seksualne ludzi starych. „Kwartalnik Pedagogiczny” 2020, nr 1 (255), s. 116-133. 7. Piotr Szukalski , Ageizm – dyskryminacja ze względu na wiek, [w:] Jerzy T. Kowaleski, Piotr Szukalski (red.), Starzenie się ludności Polski – między demografią a gerontologią społeczną. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź 2008, s. 153-184. 8. Piotr Szukalski (red.) Przygotowanie do starości. Polacy wobec starzenia się. Instytut Spraw Publicznych, Warszawa 2009. 9. Robert D. Hill, Pozytywne starzenie się. Młodzi duchem w jesieni życia (tłum. Michał Lipa). Laurum, Warszawa 2009. 10. Kinga Wiśniewska-Roszkowska, Starość jako zadanie. Instytut Wydawniczy Pax, Warszawa 1989. |
Efekty uczenia się: |
Student będzie: w sferze wiedzy - miał podstawową interdyscyplinarną wiedzę o problemach ludzi starych i ich rodzin, - miał podstawową interdyscyplinarną wiedzę o źródłach i mechanizmach zaburzeń w funkcjonowaniu człowieka starego oraz o zasadach aktywizowania ludzi starych, - miał wiedzę o procesach zmian w strukturach społecznych i instytucjach społecznych istotnych dla pracy socjalnej oraz o formach pomocy dla osób starych. w sferze umiejętności - potrafił identyfikować i interpretować wielowymiarowe procesy i zjawiska (społeczne, psychiczne, kulturowe, prawne, polityczne, organizacyjne i ekonomiczne) i dostrzega ich związek z przyczynami problemów i trudności życiowych doświadczanych przez osoby stare i ich rodziny oraz z formami zinstytucjonalizowanej pomocy i ich skutecznością, - potrafił wykorzystywać interdyscyplinarną wiedzę do kompetentnej obserwacji i interpretacji okoliczności i sytuacji życiowych osób starych, rodzin i społeczności wymagających wsparcia, - dobierał skuteczne strategie, metody i formy interwencji, których celem jest poprawa sytuacji życiowych osób starych, odpowiednie ze względu na okoliczności, w jakich się znajdują oraz ich punkt widzenia. w sferze kompetencji społecznych - zdolny do funkcjonowanie w grupach i zespołach i skutecznego pełnienia w nich różnych ról, - uważny i wrażliwy na zjawiska wymagające reakcji społecznej, - zdolny i gotowy do wykorzystywania wiedzy i umiejętności w praktyce zawodowej, - gotowy do zwiększania własnych kompetencji i rozumie znaczenie ciągłego rozwoju profesjonalnego. |
Metody i kryteria oceniania: |
Zaliczenie w formie testu: czas pisania 40 minut, pytania zamknięte i otwarte. Po zakończeniu zajęć student oceniany jest za: w sferze wiedzy - podstawową interdyscyplinarną wiedzę o problemach ludzi starych i ich rodzin, - podstawową interdyscyplinarną wiedzę o źródłach i mechanizmach zaburzeń w funkcjonowaniu człowieka starego oraz o zasadach aktywizowania ludzi starych, - wiedzę o procesach zmian w strukturach społecznych i instytucjach społecznych istotnych dla pracy socjalnej oraz o formach pomocy dla osób starych. w sferze umiejętności - umiejętność identyfikowania i interpretowania wielowymiarowych procesów i zjawisk (społecznych, psychicznych, kulturowych, prawnych, politycznych, organizacyjnych i ekonomicznych) i dostrzegania ich związków z przyczynami problemów i trudności życiowych doświadczanych przez osoby stare i ich rodziny oraz z formami zinstytucjonalizowanej pomocy i ich skutecznością, - wykorzystywanie interdyscyplinarnej wiedzę do kompetentnej obserwacji i interpretacji okoliczności i sytuacji życiowych osób starych, rodzin i społeczności wymagających wsparcia, - dobieranie skutecznych strategii, metod i form interwencji, których celem jest poprawa sytuacji życiowych osób starych, odpowiednie ze względu na okoliczności, w jakich się znajdują oraz ich punkt widzenia. w sferze kompetencji społecznych - zdolność do funkcjonowania w grupach i zespołach i skutecznego pełnienia w nich różnych ról, - wrażliwość na zjawiska wymagające reakcji społecznej, - zdolność i gotowość do wykorzystywania wiedzy i umiejętności w praktyce zawodowej, - gotowość do zwiększania własnych kompetencji i rozumienia znaczenia ciągłego rozwoju profesjonalnego. |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Warszawski, Wydział Nauk Ekonomicznych.