'Słowo Buddy': kanon buddyjski, jego powstanie i rozwój. Zagadnienia wybrane.
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 3600-SBKB-OG |
Kod Erasmus / ISCED: | (brak danych) / (brak danych) |
Nazwa przedmiotu: | 'Słowo Buddy': kanon buddyjski, jego powstanie i rozwój. Zagadnienia wybrane. |
Jednostka: | Wydział Orientalistyczny |
Grupy: |
Przedmioty ogólnouniwersyteckie humanistyczne Przedmioty ogólnouniwersyteckie na Uniwersytecie Warszawskim |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Rodzaj przedmiotu: | ogólnouniwersyteckie |
Tryb prowadzenia: | zdalnie |
Skrócony opis: |
Budda i jego nauka Pierwszy sobór buddyjski Hermeneutyka buddyjska Języki tekstów buddyjskich Przekaz „słowa Buddy” Buddyzm jako „religia Słowa” i „religia Pisma” Sutry hinajana i mahajany Kanon buddyjski – ogólna charakterystyka Tripiṭaka („Trójkosz”) – przegląd zawartości kanonu Literatura wczesnej mahajany |
Pełny opis: |
Budda (V w. p.n.e.) nie pozostawił po sobie żadnego pisanego świadectwa. Jego nauki, wiernie zapamiętane przez uczniów, przekazywane były ustnie przez wiele pokoleń. Dopiero po śmierci Mistrza jego uczniowie ustalili ustnie teksty jego nauk, poddając je przy tym zabiegom redakcyjnym; w kilkaset lat potem teksty zostały spisane, zredagowane i ułożone w zbiór zwany Tripitaka (‘Trzy Kosze’). Kanon buddyjski zalicza się do typu literatury anonimowej. Piśmiennictwo buddyjskie jest bardzo obfite i nader zróżnicowane, zarówno pod względem językowym jak też historyczno-literackim; ponadto charakteryzuje się dużą rozpiętością w czasie (od końca ery starożytnej) i w przestrzeni (Indie, Azja Pd.-Wsch., Azja Centralna, Daleki Wschód). |
Literatura: |
Bareau, Andre. „Buddyzm indyjski“, w: ; Bareau, Andre; Schubring, Walter; Fürer-Haimendorf, Christoph. 2003. Buddyzm, dżinizm i religie ludów pierwotnych. Wyd. Antyk, Marek Derewiecki. Diamentowa Sutra. Przekład z oryginału tybetańskiego Marek Mejor. Książnica Pomorska, Szczecin 2004. Bibliotheca Buddhica Polonica vol. 1. Gethin, Rupert. 2010. Podstawy buddyzmu. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków. Kania, Ireneusz. 2007. Muttāvali. Wypisy z ksiąg starobuddyjskich, Warszawa. Mejor, Marek. 2001. Buddyzm. Zarys historii buddyzmu w Indiach. 2. wyd. nowe, zmienione. Prószyński i S-ka, Warszawa. Mejor, Marek. 2004. Jak modlą się buddyści. Antologia modlitw. Verbinum, Warszawa. Mejor, Marek, “Traktat Wasubandhu pt. „Skarbnica Wyższej Doktryny” (Abhidharma-kośa)”, Studia Indologiczne 23-24, 2016-2017: 139-177. Mejor, Marek, „’Słowo Buddy’ – od słowa mówionego do słowa pisanego”, w: Wielkie księgi ludzkości, red. nauk. Anna Czajka. Wydawnictwo Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego, Warszawa 2013: 31-72. Słuszkiewicz, Eugeniusz, 1982. Opowieści buddyjskie, Iskry, Warszawa. Światło słowem zwane. Wypisy z literatury staroindyjskiej. Pr. zbior. pod red. M. Mejora. Wydawnictwo Akademickie Dialog, Warszawa 2007. |
Efekty uczenia się: |
Student zapoznaje się z postacią Buddy i głoszoną przez niego nauką; poznaje główne tezy buddyzmu a także specyficzną terminologię; poznaje historię tworzenia się kanonu buddyjskiego oraz jego zawartość; zapoznaje się przy tym z najważniejszymi tekstami buddyjskimi (kanonicznymi i pozakanonicznymi). |
Metody i kryteria oceniania: |
Uczestnictwo w zajęciach. Praca zaliczeniowa pisemna. |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Warszawski, Wydział Nauk Ekonomicznych.