Warsztat metodologiczny [3002-1WM3C] Semestr zimowy 2024/25
Warsztaty, grupa nr 2

Czapigo Dominik, Historia mówiona – realizacja nagrań, [in:] Archiwistyka Społeczna, Katarzyna Ziętal (red.), Ośrodek KARTA 2012, s. 69–79.

Frisch Michael, Historia mówiona i rewolucja digitalna. W kierunku post-dokumantalnej wrażliwości, [in:] Teoria wiedzy o przeszłości na tle współczesnej humanistyki. Antologia, E. Domańska (red.), Poznań 2010, s. 295–317.

• Kaźmierska K., Autobiograficzny wywiad narracyjny – kwestie etyczne i metodologiczne w kontekście archiwizacji narracji,, “Studia Socjologiczne,” no. 3, 2014, s. 221–238.

Kałwa D., Kozetka historyka. Oral history w badaniach życia prywatnego, [in:] Rodzina, prywatność, intymność: dzieje rodziny polskiej w kontekście europejskim:[Sympozjum na XVII Powszechnym Zjeździe Historyków Polskich, Kraków, 15-18 września 2004]. Zbiór studiów, D. Kałwa, A. Żarnowska, A. Walaszek (red.), Warszawa 2005, s. 181–190.

Kierzkowski M., Jakiej historii potrzebuje Europa Środkowo-Wschodnia? Szanse historii mówionej,, “Porównania,” no. 7, 2010, s. 48–56.

Kierzkowski M., Nowe możliwości badawcze: Oral History w USA w dobie rewolucji digitalnej,, “Historyka,” vol. 41, 2011, s. 155–164.

Kudela-Świątek W., Awangarda i outsiderzy. Rozważania o polskiej historii mówionej pomiędzy historią publiczną a dyskusją akademicką,, “Wrocławski Rocznik Historii Mówionej,” vol. 5, 2015, s. 111–139.

Kudela-Świątek W., O zasadności i możliwości korzystania z archiwalnych nagrań biograficznych dla “padlinożerców” i nie tylko, [in:] Rocznik Antropologii Historii, vol. 1, 2014, s. 79–96.

Maubach F., Świadek historii. Swobodne wspominanie a krytyka źródła historycznego — o ambiwalencji metody w zachodnioniemieckiej oral history około roku 1980,, “Wrocławski Rocznik Historii Mówionej,” vol. III, 2013, s. 1–35.

Warsztat poświęcony jest metodologii, praktyce i etyce historii mówionej.

Tematyka zajęć:

- Co to jest "historia mówiona"? Z jakich rozpoznań, założeń i potrzeb wyrasta? Jak kształtuje się "historia historii mówionej"?

- Metodologia historii mówionej. Wyodrębnianie tematów i pytań badawczych. Wywiad i praca ze świadkami i świadkiniami historii. Inne niż wywiad źródła historii mówionej.

- Wywiad a archiwum historii mówionej - strategie pracy;

- Perspektywa krytyczna w historii mówionej;

- Praktykowanie własnego warsztatu badacza historii mówionej.

Warsztat metodologiczny to:

- wspólna lektura i interpretacja tekstów teoretycznych (z wprowadzeniami uczestniczek/ów zajęć);

- spotkania warsztatowo-dyskusyjne w instytucjach zajmujących się historią mówioną;

- praca warsztatowa nad tematami wywiadów własnych, opracowanie kwestionariuszy;

- metody archiwizacji i popularyzacji materiału.

- udział w zajęciach;

- zaangażowanie w dyskusje i prace warsztatowe;

- przygotowanie wstępu do wybranej lektury;

- przygotowanie zarysu kwestionariusza, przeprowadzenie i opracowanie dwóch godzin wywiadu.

Podstawowym warunkiem zaliczenia semestru jest uczestniczenie w zajęciach. Nieobecności należy usprawiedliwiać u osoby prowadzącej. Osoba studiująca ma prawo do dwóch usprawiedliwionych lub nieusprawiedliwionych nieobecności w semestrze. Osoba mająca od trzech do pięciu nieobecności w semestrze musi nadrobić je w sposób określony przez osobę prowadzącą. Nieobecności (nawet usprawiedliwione!) na więcej niż pięciu zajęciach (30%) w semestrze skutkują niedopuszczeniem do zaliczenia zajęć. Jedynie osoby z przyznaną Indywidualną Organizacją Studiów w oparciu o opinię BON mogą mieć zwiększony limit nieobecności, jednak nie więcej niż do 50% w semestrze.

Osoby, które nie zaliczą nieobecności, nie mogą w pierwszym semestrze złożyć pracy pisemnej, a tym samym uzyskać zaliczenia.

Podstawą wystawienia oceny końcowej w pierwszym semestrze jest ocena prezentacji końcowej (80%) oraz aktywności na zajęciach (20%).

Szacunkowy nakład pracy osoby uczestniczącej w zajęciach: udział w zajęciach 30h (1 ECTS), przygotowanie do zajęć 60h (2 ECTS), przygotowanie pracy semestralnej 60h (2 ECTS). Łącznie 5 ECTS (150h).

Sposób wykorzystania narzędzi sztucznej inteligencji w pisemnych pracach zaliczeniowych określają zapisy § 3 i 4 uchwały nr 98 Uniwersyteckiej Rady ds. Kształcenia z dnia 8 grudnia 2023 roku. W związku z tym, że jedną z podstawowych umiejętności zdobywanych na kierunkach studiów organizowanych na Wydziale Polonistyki jest sprawne i profesjonalne posługiwanie się polszczyzną pisaną, a w szczególności stylem naukowym, zabrania się wykorzystywania systemów sztucznej inteligencji do korekty i redakcji tekstów.