Koordynacja polityk unijnych w państwach europejskich

Celem konwersatorium jest pogłębienie wiedzy studentów na temat istoty koordynacji polityk europejskich w państwach członkowskich UE. Analiza obejmie koordynację działań krajowej administracji rządowej w ramach procesu podejmowania decyzji w UE. Omówione i scharakteryzowane pod kątem zalet i problemów zostaną podstawowe modele koordynacji polityk europejskich na wybranych przykładach państw członkowskich. Koordynacja analizowana będzie pod kątem efektywności funkcjonowania administracji publicznej. Scharakteryzowane zostaną narzędzia i benchmarki pozwalające zmierzyć efektywność koordynacji.

Wskazane zostaną problemy koordynacji polskiej polityki europejskiej.oraz ewolucja polskiego modelu. Analiza obejmie także system koordynacji prezydencji – współpracę legislatywy i egzekutywy przy realizacji zadań oraz stan przygotowania administracji publicznej

w sali
zdalnie

Celem konwersatorium jest ukazanie studentom istoty koordynacji polityki europejskiej kraju członkowskiego UE. Omówione są przyjęte rozwiązania instytucjonalne w zakresie koordynacji polityk europejskich (wspólpraca władzy wykonawczej i ustawodawczej) oraz wpływ czynników historycznych, politycznych, społecznych i kulturowych na wybór właściwego modelu koordynacji.

Koordynacja analizowana będzie pod kątem efektywności funkcjonowania administracji publicznej. Scharakteryzowane zostaną narzędzia i benchmarki pozwalające zmierzyć efektywność koordynacji.

Celem konwersatorium jest ukazanie studentom istoty koordynacji polityki europejskiej kraju członkowskiego UE.

Omówione są przyjęte rozwiązania instytucjonalne w zakresie koordynacji polityk europejskich oraz wpływ czynników historycznych, politycznych, społecznych i kulturowych na wybór właściwego modelu koordynacji.

Omówiona zostanie także rola i znaczenie parlamentów narodowych w kształtowaniu polityki europejskiej i jej koordynowaniu. Szczegółowa analiza obejmie modele koordynacji polityk europejskich w wybranych państwach członkowskich (Francja, RFN, Austria, Dania).

Na zajęciach omówiony zostanie także udział parlamentów narodowych w kształtowaniu polityki europejskiej państwa z uwzględnieniem analizy zróżnicowanych rozwiązań. Analiza obejmie zaangażowanie samorządów lokalnych i regionalnych w system koordynacji krajowej polityki

europejskiej. – działalność biur przedstawicielskich w Brukseli,

Ukazana zostanie ewolucja systemu koordynacji w Polsce

szczegółowo scharakteryzowany model realizowany w latach 2004-

2009 jak i obecny przyjęty po reformie z 2010 roku . Innym ważnym celem zajęć jest ukazanie prezydencji w UE – jako ważnego sprawdzianu efektywności struktury narodowego modelu koordynacji polityki

europejskiej (na przykładach prezydencji realizowanych przez wybrane państwa członkowskie UE).

R. Mieńkowska-Norkiene, Wprowadzenie: Koordynacja polityk unijnych w Polsce- konceptualizacja pojęć i znaczenie zagadnienia, [w:] R. Mieńkowska-Norkiene (red.), Koordynacja polityk unijnych w Polsce, Warszawa 2009, s. 9-27.

J. Miecznikowska, Koordynacja polityk europejskich w Republice Federalnej Niemiec - analiza i ocena efektywności, "Studia Politica Germanica" 2013, nr 1(2), s. 169-188.

J. Miecznikowska, The Europeanisation of the cooperation of the Federal Government and the parliament in the Republic of Austria – a political analysis, „Białostockie Studia Prawnicze” 2016, nr 20B, s. 245-288., dostęp on-line

M. Serowaniec, Wiedeński model kontroli spraw unijnych po wejściu w życie

Traktatu z Lizbony – teoria i praktyka, STUDIA IURIDICA TORUNIENSIA tom XVII

J. Jakubek, Uwarunkowania prawno-ustrojowe koordynacji polityk unijnych w Polsce (w:) R. Mieńkowska-Norkiene (red.), Koordynacja polityk unijnych w Polsce, Warszawa 2009, s. 45-62.

Studia i Materiały Trybunału Konstytucyjnego Tom L Wybrane orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego związane z prawem Unii Europejskiej (2003-2014)-

Postanowienie z dnia 20 maja 2009 r., sygn. akt Kpt 2/08

[Spór o reprezentację RP w Radzie Europejskiej]

K. Tomaszewski, Reforma systemu koordynacji polityk unijnych w Polsce, [w:] R. Mieńkowska-Norkiene (red.), Koordynacja …., op. cit. , s. 247-268.

Tabaszewski R. K. (2012), Proces koordynacji polityki europejskiej w Polsce po Traktacie z Lizbony. (in) Unia Europejska po Traktacie z Lizbony, P. Tosiek (eds), Lublin: Wydawnictwo UMCS. 75-97.

N.KASPER, M. J. Tomaszyk, Komitet do spraw europejskich w polskim systemie koordynacji polityki europejskiej, „Rocznik Integracji Europejskiej” 2013, nr 7, s. 293-310.

Ustawa z dnia 27 sierpnia 2009 r. o Komitecie do Spraw Europejskich, Dz.U. z 2009 r. Nr 161, poz. 1277.

E. Popławska, Rola parlamentów narodowych w świetlne traktatu z Lizbony, w: Przegląd Sejmowy 5(100) 2010, s.157-158, dostęp on-line

K. Wójtowicz, Funkcja kontrolna Sejmu w zakresie integracji europejskiej, „Przegląd Sejmowy” 3(86) 2008, s. 77-91, dostęp on-line

M. Zalewska M., O.J. Gstrein, Parlamenty narodowe i ich rola w procesie integracji europejskiej: deficyt demokracji w UE w czasach kryzysu ekonomicznego i niepewności polityczne, „Studia Europejskie” 2013, nr 1 dostęp on-line

T.G. Grosse, Europosłowie jako agenci europeizacji, w: Parlament Europejski po Traktacie z Lizbony, J. M. Fischer (red.) Instytut Studiów Politologicznych PAN, Warszawa 2011, s. 369-376.

J. Miecznikowska, Pozycja i aktywność austriackich posłów w Parlamencie Europejskim VIII kadencji (w:) Podsumowanie VIII kadencji PE Wyzwania integracji europejskiej w latach 2014-2019, red. A. Nitszke, J. J. Węc, Kraków 2019.

R. Ladrech, Europeanization and Political Parties: Towards a Framework for Analysis, Keele European Parties Research Unit (KEPRU) Working Paper 7/ 2001 https://www.keele.ac.uk/media/keeleuniversity/group/kepru/KEPRU%20WP%207.pdf

VoteWatch.Europe, https://www.votewatch.eu/blog/ranking-by-influence/

P. Tosiek, Wewnętrzne polityczne uwarunkowania przygotowania i wykonania prezydencji (w:) A. Nowak- Far, Prezydencja w Unii Europejskiej. Praktyka i teoria, Warszawa 2011, s. 249-282.

B. Surmacz, „Ambasady” Regionów – Przedstawicielstwa polskich województw w Brukseli, OL PAN, 2013, 8, 36–52 , http://www.pan-ol.lublin.pl/wydawnictwa/TPol8/Surmacz.pdf dostęp on-line

K. Tomaszewski, Subnarodowe sieci współpracy – inteligentne podejście do procesu integracji europejskiej (na przykładzie regionów i miast)

Student po ukończeniu zajęć

W zakresie wiedzy:

- ma pogłębioną i poszerzoną wiedzę o zadaniach administracji publicznej oraz instytucji politycznych państwa członkowskiego UE, które są konsekwencją podporządkowania normom i regułach prawnych UE oraz wynikają z prawidłowego funkcjonowania w strukturze organizacyjno – decyzyjnej Unii Europejskiej KW05

-ma pogłębioną i poszerzoną wiedzę o mechanizmach realizacji polityk europejskich przez wybrane państwa członkowskie, ze szczególnym uwzględnieniem problemów i wyzwań na jakie napotyka ich wdrażanie [KW06, KW08]

W zakresie umiejętności

posiada umiejętność analizy oddziaływania procesu oddolnej europeizacji, oraz parlamentaryzacji i regionalizacji na Unię Europejskiej [KU01, KU02]

potrafi samodzielnie analizować uwarunkowania natury politycznej, społecznej, prawnej, gospodarczej determinujące przyjęcie modeli koordynacji polityki europejskiej przez wybrane państwa wraz z oceną ich efektywności pod kątem realizacji wyzwań negocjacyjnych, implementacyjnych, legitymizacyjnych i litygacyjnych wynikających z członkostwa w Unii Europejskiej [KU03]

posiada umiejętność przygotowania prac pisemnych w języku polskim dotyczących zagadnień politycznych i społecznych Unii Europejskiej z wykorzystaniem podstawowych pojęć i ujęć teoretycznych oraz zróżnicowanych źródeł pozyskania informacji właściwych dla europeistyki [KU05, KU07, KU08]

W zakresie kompetencji:

potrafi współdziałać w grupie o zróżnicowanej strukturze i interesach pełniąc w niej różne role [KK02, KK03]

prawidłowo identyfikuje i rozstrzyga dylematy związane z wykonywaniem zawodu urzędnika i pracownika administracji na bazie przepisów prawa [KK04]

obecność na zajęciach,

aktywność, uczestnictwo w dyskusji

prezentacja multimedialna ( referat wygłoszony na zajęciach ) na uzgodniony temat

test