Psychologia kliniczna i elementy psychiatrii

obowiązkowe

w sali

Celem przedmiotu jest zdobycie przez studentów podstawowej wiedzy z zakresu psychologii klinicznej i psychiatrii oraz zapoznanie studentów z najważniejszymi zaburzeniami psychicznymi, które utrudniają funkcjonowanie i mają wpływ na zachowania społeczne człowieka, a zwłaszcza zachowania destrukcyjne lub przestępcze. Uczestnicy zajęć zostaną zapoznani z obowiązującymi systemami klasyfikacji chorób i zaburzeń psychicznych, zdobędą wiedzę na te mat objawów określonych zaburzeń psychicznych i zapoznają się z możliwościami terapii poszczególnych zaburzeń psychicznych.

Zakres tematyczny wykładu i ćwiczeń

1. Kryteria definiowania zaburzeń w psychologii i psychiatrii

2. Podstawy psychopatologii ogólnej

3. Psychozy i ich uwarunkowania

4. Upośledzenie umysłowe i zespoły psychoorganiczne

5. Zaburzenia osobowości, nerwice i uzależnienia

6. Koncepcje stresu i wpływ stresu na zachowanie, zespół stresu pourazowego (PTSD) – przyczyny i skutki zwłaszcza u ofiar przestępstw, wypadków i kataklizmów

7. Rodzina i szkoła jako źródła zaburzeń w funkcjonowaniu dzieci i młodzieży, ze szczególnym uwzględnieniem zachowań naruszających prawo

Nakład pracy studenta:

Studia stacjonarne:

Wykład – 30 godzin

Ćwiczenia – 15 godzin

kwerenda i zapoznanie się z literaturą – 20 godzin

Przegotowanie do zaliczenia/ egzaminu – 25 godzin

Razem: 90 godzin

Studia niestacjonarne:

Wykład – 20 godzin

Ćwiczenia – 10 godzin

Kwerenda i zapoznanie się z literaturą – 40 godzin

Przegotowanie do zaliczenia/ egzaminu – 20 godzin

Razem: 90 godzin

• Augustynek A., Psychopatologia człowieka dorosłego, Warszawa 2015, Difin

• Borkowska A. R., Cierpiałkowska L., Grzegorzewska I. (2020). Psychologia kliniczna dzieci i młodzieży. Waraszawa: PWN.

• Butcher J. N., Hooley J. M., Mineka S. (2018). Psychologia zaburzeń. DSM-5. Sopot: GWP

• Cierpiałkowska L (red.), (2004). Psychologia zaburzeń osobowości. Wybrane zagadnienia. Poznań: UAM

• Cierpiałkowska L., Psychopatologia, Warszawa 2007, Wyd. Scholar

• Cierpiałkowska L., Sęk H. (red.) (2016). Psychologia kliniczna. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN

• Gałecki P., Szulc (2018). Psychiatria. Wrocław: Edra Urban & Partner

• Grzesiuk L. (red.), (2005). Psychoterapia. T. 1-3, , Warszawa Eneteia

• Kaplan H., Sadock B. (1998). Psychiatria kliniczna. Wrocław: Urban & Partner

• Kępiński A. (2017). Psychopatologia nerwic. Warszawa: Wyd. Literackie

• Kępiński A. (2012). Schizofrenia. Warszawa: Wyd. Literackie.

• Kępiński A. (2014). Poznanie chorego. Warszawa: Wyd. Literackie.

• Klasyfikacja zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania. ICD-10. (1997) Kraków – Warszawa: IPiN

• Kryteria diagnostyczne z DSM-5 (2015).Wrocław: Edra Urban & Partner

• Marcelli D., Psychopatologia wieku dziecięcego, Wrocław 2013, Elsevier

• Pecyna, M. (1998). Psychologia kliniczna w praktyce pedagogicznej. Warszawa: WYD. ŻAK

• Seligman M., Walker E., Psychopatologia, Poznań 2003, Zysk i S-ka

• Seligman, M.,Walker, E., Rosenhan, D. (2003). Psychopatologia. Poznań: Zysk i S-ka.

• Seligmann, E.P.,Walker E.F., Rosenhan, D.L.,(2003). Psychopatologia. Poznań: Zysk S-ka

• Sęk, H. (2005). Psychologia kliniczna. T. 1 i 2. Warszawa: PWN

• Sęk, H., Brzezińska, A. J., (2008). Podstawy pomocy psychologicznej. W: Strelau, I., Doliński, D. (red.). Psychologia. Podręcznik akademicki. T.2. Gdańsk: GWP

Po zakończeniu zajęć student:

Wiedza:

- zna podstawowe słownictwo i definicje stosowane w psychologii klinicznej i psychiatrii.

- zna przyczyny powstawania zaburzeń psychicznych i wie jakie są obecnie zalecane metody terapii tych zaburzeń.

- wie jak wpływają choroby psychiczne na rozwój człowieka i jego funkcjonowanie w życiu społecznym i osobistym

- ma podstawową wiedzę na temat znaczenia zaburzeń zdrowia psychicznego dla rozwoju człowieka, potrafi wymienić wybrane problemy kliniczne i ich wpływ na rozwój człowieka w poszczególnych etapach życia

Umiejętności:

- potrafi dokonać obserwacji i interpretacji podstawowych objawów zaburzeń psychicznych i psychologicznych, analizuje ich powiązania z różnymi obszarami funkcjonowania człowieka.

- potrafi wykorzystywać podstawową wiedzę teoretyczną z zakresu psychologii klinicznej i psychiatrii w celu analizowania i interpretowania problemów edukacyjnych, wychowawczych, opiekuńczych i pomocowych

- potrafi posługiwać się podstawowymi ujęciami teoretycznymi źródeł i objawów zaburzeń zdrowia psychicznego w celu analizowania motywów i wzorów ludzkich zachowań, diagnozowania i prognozowania sytuacji oraz analizowania strategii działań praktycznych w odniesieniu do różnych kontekstów działalności pomocowej

- potrafi wykorzystać wiedzę z zakresu psychologii klinicznej i psychiatrii do rozpoznawania i nazwania zaburzenia psychicznych

- potrafi rozpoznać i zdefiniować potrzeby i problemy przeżywane i doświadczane przez jednostki, rodziny czy społeczności

- ma umiejętność analizy zaburzeń zdrowia psychicznego i ich wpływ na rozwój człowieka (dzieci i dorosłych) i ich funkcjonowanie w życiu codziennym.

- potrafi dokonać wyboru odpowiednich strategii pomocy osobom przeżywającym trudności psychiczne

Kompetencje:

- ma krytycyzm wobec klasyfikowania zaburzeń psychicznych i świadomość względności pojęć norma i patologia, na których opiera się klasyfikacja zaburzeń psychicznych

-jest świadomy znaczenia poprawnej komunikacji interpersonalnej z osobami przeżywającymi problemy psychiczne, przez co potrafi współdziałać w grupach i nawiązywać kontakt z podopiecznymi

- jest przygotowany do uczestnictwa w programach i działaniach pomocowych dla osób uzależnionych, chorych psychicznie, ofiar przestępstw, osób przezywających skutki stresu pourazowego (ofiar przestępstw, wypadków i kataklizmów) oraz dzieci z rodzin problemowych.

- rozumie potrzebę podejmowania otwartego dialogu na temat zaburzeń psychicznych.

- jest w stanie ocenić sytuację w zakresie kontaktu z osobą zaburzoną, zna wartość obecności i tolerancji wobec osób zmagających się z tymi problemami.

obecność oraz bieżące przygotowanie do zajęć i aktywność – 25%; końcowe zaliczenie pisemne 75%