Polityki i instytucje kultury

obowiązkowe

w sali

Zajęcia przedstawiające system organizacji i finansowania życia kulturalnego w Polsce, zarówno w ujęciu historycznym, jak iporównawczym wobec modeli funkcjonujących w Europie i poza nią.

Krytyka porządku instytucjonalnego ma na celu „odgórne” zapoznanie się z nim, jego strukturą i jej konsekwencjami, a także „oddolne” rozpoznanie potencjalnego miejsca w nim uczestników życia kulturalnego. Analiza obejmie aktorów (indywidualnych, zespołowych, instytucjonalnych – od instytucji państwowych, przez samorządowe, po przedsiębiorstwa i sektor NGO), idee (misje i strategie oraz teksty programowe instytucji różnego rodzaju, dominujące modele myślenia o formach uczestnictwa w kulturze, cele i założenia polityki kulturalnej państwa) oraz relacje pomiędzy zakładaną i realizowaną polityką kulturalną a finansami.

Tematy bloków zajęć i szczegółowe zagadnienia:

Jednostka w kulturze: między odbiorem a uczestnictwem – kultura w rozumieniu antropologicznym i artystycznym – działanie w kulturze a praktyki kulturowe – potrzeby kulturalne – obiegi kultury – uczestnictwo fizyczne i wirtualne – od podziału na kulturę „wysoką” i niską do „wszystkożerności” – lęk przed kulturą.

Środowisko kulturalne: społeczność lokalna – napięcie lokalne / globalne – napięcie lokalne / regionalne / narodowe / europejskie – mit „próżni społecznej” – rozumienie przestrzeni/sfery publicznej.

Państwo a kultura: polityka kulturalna państwa – przegląd historyczny (Polska w XX wieku) – przegląd porównawczy (wybrane przypadki, np. Francja, Niemcy, Wlk. Brytania, USA) – ministerstwo kultury po 1989 roku – finansowanie kultury: jak rozumiane / jak realizowane – definiowanie społeczeństwa za pomocą pojęcia kultury.

Instytucje kultury: instytucje kultury państwowe, samorządowe, pozarządowe i nieformalne – struktura organizacji życia kulturalnego w Polsce – analiza wybranych przypadków – zasady organizacji i finansowania instytucji – uspołeczniona instytucja kultury.

Kultura a polityka/polityki kultury: prawo do kultury – potrzeby a prawa – „kultura dostępna” a partycypacja – organizacja życia kulturalnego – kultura jako narzędzie zmiany – kultura jako narzędzie status quo – polityka kulturalna a polityka historyczna.

- Akty prawne i raporty z badań

- Strategie rozwoju kultury i polityki kulturalne wybranych miast i gmin

- Opracowania dotyczące uczestnictwa w kulturze

- Misje instytucji kultury

Po zajęciach studentka/ka:

– zna i rozumie w stopniu ogólnym współczesne trendy rozwojowe w dziedzinie polityki, społeczeństwa i kultury;

– zna i rozumie w stopniu pogłębionym wpływ mediów i środków transmisji kultury na kształt procesu kulturowego w kontekście kultury współczesnej;

– zna i rozumie różnorodne praktyki partycypacyjne, zróżnicowane pod względem miejsca i czasu realizacji, uczestników oraz metod;

– zna i rozumie w sposób pogłębiony polityki kulturalne, funkcjonowanie instytucji kultury w Polsce oraz ich strategie edukacyjne i współpracy z publicznością (z uwzględnieniem jej potrzeb);

– zna i rozumie zasady zarządzania własnością intelektualną

– zna i rozumie różne metody planowania projektu artystyczno-społecznego, tworzenia zespołu, zdobywania funduszy, współpracy międzyinstytucjonalnej;

– zna i rozumie system finansowania kultury (grantodawcy, konkursy, jakie organizują oraz ich wymogi formalne i merytoryczne);

– umie samodzielnie zaplanować i przeprowadzić pogłębione badanie wybranego aspektu rzeczywistości, dobierając odpowiednią metodologię i zaprezentować jego wyniki z uwzględnieniem złożoności kulturowego kontekstu;

– umie wykorzystywać posiadaną wiedzę by formułować i testować hipotezy z zakresu działania w kulturze;

– umie zabierać głos w dyskusji wobec różnorodnych odbiorców, mówiąc – umie zrozumiale i poprawnie; samodzielnie poprowadzić dyskusję publiczną;

– jest gotowy/gotowa do dostrzegania wagi działania w kulturze dla życia społecznego i dostrzegania konieczność jej rozwoju;

– jest gotowy/gotowa do uczestnictwa w debacie publicznej;

– jest gotowy/gotowa do planowania i uzasadniania swoich działań badawczych i społecznych – kierując się stworzoną na podstawie posiadanej wiedzy wizją świata społecznego.

– obecność na zajęciach (dopuszczalne dwie nieobecności w semestrze)

– ocena aktywności

- zaliczenie pisemne lub prezentacja na podstawie przygotowanego materiału