Economics of Art and Culture
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 2400-ZEWW822-OG |
Kod Erasmus / ISCED: |
14.3
|
Nazwa przedmiotu: | Economics of Art and Culture |
Jednostka: | Wydział Nauk Ekonomicznych |
Grupy: |
Przedmioty ogólnouniwersyteckie na Uniwersytecie Warszawskim Przedmioty ogólnouniwersyteckie społeczne Przedmioty ogólnouniwersyteckie Wydziału Nauk Ekonomicznych |
Punkty ECTS i inne: |
3.00
|
Język prowadzenia: | angielski |
Rodzaj przedmiotu: | ogólnouniwersyteckie |
Skrócony opis: |
Celem zajęć jest wprowadzenie podstawowych zagadnień ekonomii kultury – jednej z młodszych subdyscyplin ekonomii. Teorie i narzędzia poznawane przez studentów na zajęciach kursowych WNE znajdą zastosowanie w analizie zjawisk z obszaru kultury. Prezentacji dotychczasowego stanu wiedzy towarzyszyć będzie wskazywanie tematów, które można podjąć w ramach pracy naukowej i badawczej na poziomie studiów licencjackich i magisterskich. Zajęcia skierowane są do studentów zainteresowanych wykorzystywaniem ekonomii do badania kultury i sztuki, oraz osób planujących pracę lub pracującym w sektorze kultury. Prezentowane narzędzia i sposoby analizy łatwo zastosować do innych obszarów gospodarki z pogranicza sektorów prywatnego i publicznego. |
Pełny opis: |
Kto jest odpowiedzialny za ochronę zabytków? Czy artyści są gotowi pracować za darmo? Dlaczego kultura nie zawsze podlega zasadom wolnego rynku? Czy teatr się opłaca? Od czego zależy liczba widzów w kinie? Kogo dofinansowujemy, finansując muzea ze środków publicznych? – na takie pytania próbuje odpowiedzieć ekonomia kultury, jedna z młodszych, dynamicznie rozwijających się subdyscyplin nauk ekonomicznych. Jej historia sięga lat 60. XX wieku. W Polsce pewne problemy z zakresu ekonomii kultury podjęto po transformacji ustrojowej, szerszą debatę otworzył na nowo Kongres Kultury Polskiej w 2009 roku. Gdy w 1966 roku Baumol i Bowen, autorzy książki „Performing Arts: The Economic Dilemma”, zaczynali badania w obszarze ekonomii kultury, mieli do czynienia z „dziewiczym lądem”. Zebranie danych do analizy oznaczało „miesiące spędzone pośród zakurzonych papierów w ciasnych biurach na teatralnych zapleczach, setki godzin rozdawania kwestionariuszy widzom wszelkich spektakli w każdym zakątku kraju, wiele wywiadów z producentami, menedżerami i choreografami oraz tony korespondencji”. Pół wieku rozwoju ekonomii kultury, dostęp do coraz lepszych baz danych, otworzyło przed ekonomistami ciekawy, interdyscyplinarny obszar badań, do którego stosuje się narzędzia i teorie z wielu obszarów ekonomii: mikroekonomii, ekonomii sektora publicznego i ekonometrii. Program zajęć obejmuje 3 bloki tematyczne: 1. Charakterystyka ekonomiczna sektora kultury – ujęcie zagadnień ekonomii kultury w ramach tradycyjnych zagadnień ekonomii: popytu i konsumpcji, podaży i produkcji: - specyfika dóbr kultury; - sektor kultury i sektor kreatywny w Polsce i na świecie– opis statystyczny; - produkcja kultury: funkcja produkcji, proces produkcji, kreatywność jako czynnik produkcji, „choroba kosztów”; - rynek pracy artystów i ekonomia praw autorskich; - popyt na dobra i usługi kultury - ograniczenia teorii popytu w ekonomii kultury. 2. Ekonomia poszczególnych działów kultury: - sztuki performatywne; - dziedzictwo kulturowe – ochrona zabytków, muzea;- przemysły kreatywne – branże muzyczna, filmowa, nadawcza i wydawnicza. 3. Publiczny charakter dóbr kultury: - rola sektora publicznego w tworzeniu sektora kultury – mechanizmy finansowania kultury; - wartość dóbr i usług kultury – metody wyceny nierynkowej; - ekonomiczna ocena polityki kulturalnej. Metody wykorzystywane do realizacji programu: - lektura tekstu naukowego i branżowego; - warsztaty – analiza ilościowa danych sektora kultury, prezentacja wybranych metod statystycznych i modeli ekonometrycznych stosowanych w ekonomii kultury; - spotkania z ekspertami-praktykami. Ekonomia kultury od kilku lat jest coraz silniej obecna w Polsce. Otwartość decydentów, instytucji kultury i samych twórców sprawia, że analizy ekonomiczne mają szansę trafić do dyskursu publicznego i wpływać na kształt polityk kulturalnych. Zajęcia mają umożliwić uczestnikom włączenie się w bieżącą debatę na temat funkcjonowania kultury. Program może zostać dostosowany do szczególnych zainteresowań uczestników zajęć. |
Literatura: |
Literatura podstawowa: Towse, R., & Hernández, T. N. (Eds.). (2020). Handbook of cultural economics. Edward Elgar Publishing. Literatura uzupełniająca: Ginsburgh, V. A., & Throsby, D. (Eds.). (2006). Handbook of the Economics of Art and Culture (Vol. 1). Elsevier. Ginsburgh, V. A., & Throsby, D. (Eds.). (2014). Handbook of the Economics of Art and Culture (Vol. 2). Elsevier. Hutter, M. (2015). The rise of the joyful economy: Artistic invention and economic growth from Brunelleschi to Murakami. Routledge. Hutter, M., & Throsby, D. (Eds.). (2008). Beyond price: Value in culture, economics, and the arts. Cambridge University Press. Rizzo, I., & Mignosa, A. (Eds.). (2013). Handbook on the economics of cultural heritage. Cheltenham and Northampton: Edward Elgar. wybrane artykuły naukowe – czasopismo „ Journal of Cultural Economics” |
Efekty uczenia się: |
Student wie, zna i rozumie: Student zna i rozumie podstawowe zagadnienia podejmowane w ekonomii kultury oraz teorie pozwalające skonceptualizować zjawiska w tym obszarze. Student ma ogólną wiedzę, jak przebiegają procesy gospodarcze w sektorze kultury. Student zna badania empiryczne pozwalające zweryfikować wybrane teorie obecne w ekonomii kultury. Student wie, jak pozyskiwać dane dotyczące sektora kultury i zna wybrane metody i narzędzia ich analizy. Student zna ogólne zasady funkcjonowania instytucji publicznych, prywatnych firm oraz organizacji trzeciego sektora współtworzących sektor kultury. Student ma rozszerzoną wiedzę o człowieku jako twórcy kultury, w szczególności sztuki, którego działania są współzależne z procesami ekonomicznymi i podlegają analizie i ocenie ekonomicznej. Student ma kompetencje: Student stosuje teorie i narzędzia ekonomiczne poznawane w trakcie zajęć obowiązkowych do analizy i interpretacji zjawisk z obszaru kultury. Student umie znaleźć i odpowiednio ocenić informacje ilustrujące przebieg procesów gospodarczych w obrębie sektora kultury w Polsce i na świecie oraz krytycznie dobrać dane i metody badawcze do pogłębionej analizy wybranych zjawisk. Student umie sformułować dłuższą wypowiedź pisemną, zachowującą rygory tekstu naukowego, wykorzystując zdobytą wiedzę z ekonomii kultury. Student potrafi: Student potrafi zidentyfikować ważne dla niego tematy w obszarze ekonomii kultury, odnieść się krytycznie do stanu wiedzy teoretycznej na wybrany temat, przedstawić własną ocenę wybranego zjawiska opartą na znajomości ujęć teoretycznych, literaturze przedmiotu i analizie danych z różnych źródeł. Student dokonuje samooceny swojej wiedzy z wybranego obszaru ekonomii kultury, wskazując jej obecne granice i projektując kierunki dalszej pracy. Student potrafi wykorzystać zdobytą na zajęciach wiedzę do poszerzenia rozumienia bieżącej debaty na temat ekonomicznych aspektów funkcjonowania kultury, toczącej się w literaturze naukowej i w polskim dyskursie publicznym. |
Metody i kryteria oceniania: |
Podstawą oceny końcowej będzie krótka praca semestralna – prezentacja wybranego zjawiska z obszaru kultury za pomocą narzędzi ekonomii kultury – oraz aktywność w trakcie zajęć. |
Zajęcia w cyklu "Semestr zimowy 2023/24" (zakończony)
Okres: | 2023-10-01 - 2024-01-28 |
Przejdź do planu
PN KON
WT ŚR CZ PT |
Typ zajęć: |
Konwersatorium, 30 godzin
|
|
Koordynatorzy: | Bartosz Jusypenko, Aleksandra Wiśniewska | |
Prowadzący grup: | Bartosz Jusypenko | |
Lista studentów: | (nie masz dostępu) | |
Zaliczenie: |
Przedmiot -
Zaliczenie na ocenę
Konwersatorium - Zaliczenie na ocenę |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Warszawski, Wydział Nauk Ekonomicznych.